Mountains and Valleys

On mountains and in valleys
Yes, you’re everywhere.
Where we will always err
So, are you anywhere.
Wherever my mind floats
is that You are there.
Be it low, or high exalted
Yes, You are everywhere.

(This is pure made with Fractal Explorer)

Waar ik niet van hou

Ik hou er niet van
hoe mensen mij bespelen
een spelletje met mij(n) gevoelens spelen.
Mij, letterlijk en figuurlijk
zoet houden.
Zand in de ogen strooien
om hun ware gezicht,
opzet en gedachten
daarachter
niet te hoeven
laten zien.
.
Die “lui” hou ik voor gezien
ook “die trien”van een dochter van me
waarbij ik mij onwillekeurig kwetsbaar opstel
omdat ik alleen
haar welzijn voor ogen heb
Zodoende kom ik altijd
bedrogen
uit.
.
En dan kunnen ze nóg zo aardig doen
als ze hun ware aard niet tonen
houd ik het
voor gezien.
.

Ik hou niet van achterbaks
van huichelarij
van doen alsof
en ‘voor de gek houderij’.
.
Doch juist deze leugenaars
en bedriegers
voel ik nu pal voor mij
en ze staan
in een ellenlange rij
.
Laten ze mij ooit nog vrij?
.

Steeds dieper te voelen, hun wraak

De inzichten gaan dieper dan ooit, maar eerst zijn daar dan de triggers van waaruit je tot die inzichten komen moet.
De herbelevingen zijn ook van die rangorde, of liever “wanorde”
Wanklanken te over
ze klinken na in heel mijn lijf
en ze zijn vals
die klanken
hoe ik ben geïnstrueerd
om voor misbruik nederig te danken.

Als ik me liet misbruiken mocht ik er zijn.
en nu pas
kan ik niet meer passen
voor die pijn.

Och, zomaar spontaan geschreven.
Maar het is toch zo idioot.
Nu hadden we dinsdag bezoek van een echtpaar waarvan ik de dame via de kunst-site had leren kennen.
Een Amerikaanse die getrouwd is met een Nederlander, en sinds 3 jaar in Nederland woont.
Omdat Katherine hier in de buurt vakantie zou houden had ik haar voor de koffie uitgenodigd.

Natuurlijk was ik een beetje onzeker, en nerveus, maar het ging best goed.
Was heel mooi hoe het klikte, vooral ook met haar man.
We hebben hier samen (met Karel) een hele dag doorgebracht, wat ik niet had verwacht.
Uiteraard was mijn hoofd helemaal hoteldebotel, net zoals mijn lijf (helemaal op tilt).
Doch wonderwel, ik sliep daarna zo vast.

Maar dan de nacht erna,
man, niet te beschrijven, wat een wraak, totaal niets hielp, hoeveel pillen ik ook durfde te nemen.
Die gruwel aan dat intens horror-gebeuren waaraan ik niet kon ontsnappen.
Eerst snapte ik er helemaal niets van, hoe dat nu zo kon.
Totdat Karel mij eraan herinnerde, dat dit de wraak was van bv mijn moeder.
En dat is ook zo, want ik kreeg gelijk weer dat soort van herinneringen terug, over wanneer ik iets leuks had beleefd.
Dit werd altijd op een of andere manier kapot gemaakt.
Gewroken, ik mocht nergens ongestraft van genieten.
Bloedjelink.
Mijn leven bij dat gezin was één groot risico, en rücksichtslos werd ik altijd gestraft in allerlei talen.
In allerlei vormen,
en nu blijft het in mijn hoofd al jaren stormen.
Een stormbaan is een militaire oefening, toch hè?
Nou, die stormbaan loop ik al jaren.
Wat een halve gare familie.