Mijn zoektocht van vandaag

Wat ben je aan het doen? : typen!
Ja, ik ben het type dat typt vandaag, en ook een beetje typisch was, voor de zoveelste keer.
Vanochtend wilde ik echte scharrel-eitjes, dus ik fietste naar de kinderboerderij, maar dat viel niet mee.
Het smalle paadje langs de beek was, meer ‘hier dan daar’, een glibberig gebeuren, met als verrassing telkens hoge boomwortels er bovenuit stekend. Daarbij had ik een lange, zeer spitse “Vrouwentong”, haha (een Sanseveria-plant) achterop, en allemaal lege eierdoosjes aan m’n stuur (bengelen).

Die plant was voor Yvonne, die om kamerplanten verlegen zit te wezen, en vandaag op de kinderboerderij aanwezig was.
Daarna, met m’n scharrel-eitjes als buit, ging ik via nog wat andere ‘pratsch-paadjes’ op weg naar de supermarkt. Alles ‘snel snel’, want het zou over een half uur gaan regenen.

Toen was ik een kokosnoot vergeten, en dacht dat het nog wel zou lukken om even naar de Aldi door te fietsen.
Alles kits, doch het werd echt een hoge nood toen ik (eindelijk) klaar was bij die drukke ‘super’.
Het begon nl al te druppen en Miesje kwam van de drup in een hoosbui terecht. Na slechts 10 minuten sjezen was ik vrij snel thuis, doch ik zag eruit alsof ik in die beek had gelegen. ‘Nee’ aan mij lag dat niet, maar aan de regen.

Thuis, een omkleedpartij later was Miesje MOE! ~ en zo koud!!
Even m’n sokken zoeken: “Karel heb jij die sportsokken van mij gezien, ze lagen zojuist nog op die stoel”? Nee, dus! Nergens te vinden, zoekie, zoekie, ik kreeg er het ‘heen en weer’ van.
Nu is het genoeg, verzuchte ik tegen Karel, ik ga met m’n beentjes omhoog en moet eerst bijkomen, ben echt toe aan rust!
Miesje ploft op de bank, schuift haar bureaustoel naar zich toe, en ‘hup’ beentjes erop. Hè, hè, “dat deit inne miensch goad” (Limburgs dialect).

Héé, roep ik dan tegen Karel: “IK ben gek”! Ik heb die sokken al aan!!

p.s. die gele bal is niet van mij, ei, ei!