PTSS-Items (trigger) 1

31 Okt 2007: Ptss door geestelijke mishandeling en verbaal geweld.

 

PTSS door geestelijke mishandeling en verbaal geweld.

 wo 31 okt, 2007

***Over wat mijn moeder mij voortdurend voorhield, Over hoe en wat ik zou zijn, en waar ik volgens haar uit zou bestaan.
Waar ze me mee bedreigde, wat ze allemaal met mij zou gaan doen.***

En het vervelendste is, dat alles wat ze zei (wat ze met me zou doen), ik dat nu letterlijk voel gebeuren, in voornamelijk mijn hoofd en in mijn gezicht.
Zij slingerde het me dus a.h.w. letterlijk in mijn gezicht.
En haar ultieme bedreigingen heb ik als klein onwetend kind onbewust “begrepen”, c.q. opgevat als (en vertaald in) een lichamelijk voelbaar, letterlijk ECHT gebeuren.
In mijn kindergeest gebeurden de bedreigingen ECHT, werden ze ECHT UITGEVOERD.

Ook al die uitdrukkingen en gezegdes, waar je alles zelf bij kan voorstellen, die hakten er bij mij letterlijk in.
BV “je bent er gloeiend bij, en “ik maak gehakt van jou”.
—————————————————————————————————————-
Herbelevingen hieraan in het nu (al gedurende ong. 7 jaar), letterlijk voelbaar in mijn lichaam, en de stem van mijn moeder opnieuw horend in mijn hoofd (exact zoals vroeger):

***De toon waarmee, het onbeheerste gekrijs waarop, die woorden er in hakken, naar mijn hoofd worden geslingerd, erin gekerfd worden .***

Ze snijden, en ze scheuren tot in mijn diepste wezen: de woede, de haat en de wraak die erin meegestuurd wordt, ze zijn als voltreffers van een mitrailleur. Ze foltert me!
Krijst: “wee, je gebeente als je……….., het duivelse hysterische gillen, als uitlaatklep van hun haat, háár haat t.o.v. alles wat leeft, over wat ze niet goed genoeg in haar (boze) macht / onder haar controle kan krijgen
((en dat voel ik dus nu echt, dag en nacht gebeuren in mijn lichaam en hoofd, vooral als ik zou willen gaan zitten, uitrusten, of liggen. Hoe meer ik me ontspan, des te dieper die onrust(als een flipperkast die op hol is geslagen in mijn lijf), enorme druk (alsof er een hele bus, met mensen en al op mijn hoofd drukt) en die, mijn zenuwen kapotrijtende pijn))

Zweepslagen zijn het, die mij bijtend toegesmeten worden. Striemen van woorden, als giftige pijlen, dwars door mijn kop, hart en mijn ziel: “Maak dat jij weg komt jij”!!, de nadruk, het venijn, de wellust, het duivelse genoegen, waarop dat gebeurt!
Ze raakt de diepste kern van mijn ziel, doorboort alles van waaruit ik leef, verscheurt, snijdt, hakt alles aan spaanders, met een volume, waaraan geen knop zit om zachter te kunnen zetten, niet te beheersen valt, voor haar als wel door mij. (kan al heel lang niet tegen geluid, nog niet tegen het omslaan van een tijdschrift, dat doet mij dus pijn, het wekt een enorme schrikreactie bij me op)

Ik moet dat hysterische wezen aanschouwen en aanhoren, sidderend in angst en beven, wachten tot het stil zal worden om mij heen (maar, wordt het ooooit stil???, zal het ooooit verstommen????)
Weer een voltreffer volgt, als een grommend haast schuimbekkend dier, trekt ze haar wrede mond/bek/scheur, nòg meer naar me open, bedreigt me nòg intenser, komt nòg dichter in mijn blikveld, haar schietveld,….. en ze schiet, en schiet me met met haar woorden totaal overhoop.

En het hoopje ellende dat nog van me over is, moet naar haar blijven luisteren, in stilte luisteren, gebukt gaande onder datgene dat ze (dat kleine meisje) al lang niet meer verwerken kan, niet te bevatten is voor een dergelijk klein hummeltje, dat zich van geen enkel kwaad is bewust, maar zich wel (al zó lang beschadigd), toch in leven houden moet.

Ook al bonst en raast dat hart van binnen, ze is doodkalm, in shock, niet meer echt aanwezig; en slikt alles automatisch door, aan wat er aan leugens en verwijten beweert en gesnauwd wordt; en dit gaat aan één stuk door! (mijn mond is echt vol barsten, aften, pukkels, het BMS, brandt, en eczeem om m’n mond, lippen ook kapot, e.d. en altijd kiespijn en kramp in m’n kaken)

BV: Je bent geen knip voor de neus waard!
Denk maar niet dat ik ook maar één rooie cent om je geef!
Jij bent toch maar een lelijk stuk stront, een stom stuk vreten!

Kijk jezelf eens in de spiegel, je bent zo lelijk als de nacht, door en door verrot, niets, maar dan ook totaal NIETS goeds stel jij voor, jij bent een compleet waardeloos vod.
Geen greintje goeds heb jij in je lijf!

Met jou ben ik nog NIET KLAAR, reken daar maar op.
Zodra jij NIET doet wat ik zeg, dan zal ik je weten te vinden.
Dan zul jij het berouwen, dan laat ik je alle hoeken van de kamer zien, dan zàl ik je toch eens een aframmeling verkopen, dan ros ik jou eens heel flink af.
Niets maar dan ook niets zal ik van je heel laten, jij sloddervos, jij sloerie!
Dan zal je het pas echt bezuren!
Ik zal je toch op je falie geven, dat horen en zien je voor immer vergaat.
Dat je het je hele leven lang nog zult heugen, en dan kom je nooit meer van mij af!
Reken daar maar op! : boontje komt om zijn loontje, en wie niet horen wil, moet maar voelen.
Eigen schuld, je hebt het er zelf naar gemaakt.

Je moet maar eens voelen wat ik voel.
Ik verzeker je, ik zal je kort en klein slaan! ( en in het nu, sta ik vaak te tollen op mijn benen)
Kom jij maar eens heel gauw bij mij op het matje, dan zal je weten wat er van komt.
Je bent nog te vies om met 1 vinger aan te willen raken.
Ja, stik er maar in, ik zal blij zijn als ik van jou verlost ben, jij lastpak, jij lelijk stuk drek. Jij, met je grote waffel altijd!
Ik stamp je helemaal de grond in! en ik zal net zo lang met je doorgaan, totdat er totaal niets meer van je over zal zijn! Totaal NIETS!, heb je me GOED BEGREPEN??

Ik zal je regelrecht je hersens in slaan MET DE KACHELPOOK, jij vervloekt ellendig wezen.
GA MAAR!!!….daar is het gat van de deur.
Jij ondankbaar nest; en waag het eens om met hangende pootjes terug te durven komen, want bij mij kom je er NIET –NOOIT meer in.
Dan zul je het lekker zelf uit moeten zoeken, zul je je nog wel eens bedenken, hoe goed je het hier wel niet had. Wat verbeeld jij je wel, jij ondankbaar nest.
Jij komt pas kijken, jij uilskuiken, jij denkt het zeker tegen je moeder op te kunnen nemen, wacht maar, ik ben nog LANG niet klaar met jou.
Wie is er hier ouder en wijzer….!!!!, hè!!! Ja vertel mij dát maar eens!!.
Zo, nu sta je met je mond vol tanden, hè!?

Jij gaat er van lusten, met jou reken ik nog wel eens af.
Mijn wraak zal je je nog héél lang heugen, zal ik je nog héél lang laten voelen, denk maar niet dat je daar onderuit komt, jij lelijke rotmeid..

Wacht maar, ik krijg jou wel klein, dat geef ik je op een briefje, reken maar van yes!
Dat voorspel ik je al bij voorbaat!
Ben je nou helemaal besodemietert!
Ben je nu helemaal stekeblind? ( en al dik een jaar kan ik nu niet zonder extreme pijn lezen, of focussen)
Ik schaam me mijn ogen uit m’n kop voor jou!

Het is zonde om mijn dure energie nog langer aan te verspillen, met jou kan ik totaal niets beginnen, jij lanterfanter, lapzwans, klaploper.
Jij loopt toch overal de kantjes vanaf.

Met de grond gelijk zal ik je maken, je er met de haren bijslepen, en je zó bont en blauw slaan, zodat je niet meer weet waar je het zoeken moet van ellende, en dat heb je dan dubbel en dwars zelf verdiend. Dat heb je dan helemaal alleen aan jezelf te danken!
Ja, je verdient niet beter, je hebt het er tòch zèlf naar gemaakt?!.
Stik toch de moord, jij!

Ik stop nu even met dit onderwerp, maar ik zou nog uren door kunnen gaan. Mijn moeder was een kei om met spreekwoorden en gezegdes alles nog eens extra kracht bij te zetten.

En dan te bedenken dat mijn familie te boek stond als “het voorbeeldgezin” van de hele buurt!

Mijn ouders (ook mijn broer en mijn zus) speelden een perfect toneelstukje.
Voor mij was het meer een drama, met mij in de hoofdrol als het lijdende voorwerp, de zondebok, clown ter meerdere glorie en het vermaak.
Voor de andere spelers was het meer van: “tel uit je winst, die hebben we binnen, daar kunnen we mee doen wat we willen, die heeft toch niets in de gaten, durft ons toch niets te doen, laat staan haar mond open te doen.”

Het feit is dat ik nu al jaren bij veel woorden die ik denk of hoor, zomaar ineens een herbeleving kan krijgen. Dat overrompelt me dan ter plekke.
BV: dan denk ik in een zin aan het woord “klaar”, en dan komt weer die hele reutemeteut aan gescheld van mijn moeder:
Ben je nu nòg niet klaar.
Met jou ben ik nog niet klaar.
Dat is zo klaar als een klontje, jij deugt niet, van jou komt niets terecht.
Schiet op maak je klaar, als je niet eens heel gauw opschiet dan kun je het schudden, dan blijf je maar alleen achter! Dan zoek je het zelf maar uit!

Er is dus nog heel veel meer. ( en niet alleen over de hysterie van een moeder.)
Allen in dat gezin hadden het stiekem op mij gemunt.
Het was daar echt een geestelijke oorlog, waarin ik de vrede moest zien te bewaren.
En dan te beseffen dat ik tot zo’n 10 à 15 jaar terug, echt in de veronderstelling verkeerde, dat ik een fantastische jeugd had gehad.

(Nb, nu ben ik klaar met dit stukje, en denk ik: “zo, de kop is er af”. Krijg ik gelijk weer die rotstem van mijn moeder in mijn hoofd, die dreigt: “het wordt tijd dat ik jou eens een kopje kleiner maak”)

Heel erg bedankt voor het lezen,
Mies

——————————————————————————————————

Mijn moeder dreigde/snauwde : xe2x80x9cjij houd je kaken maar stijf op elkaar, wat hier gebeurt daar heeft niemand iets mee te makenxe2x80x9d.
En: xe2x80x9cwaag het eens om een kik te geven, want dan ben je nog verder van huis!
xe2x80x9cWaag het eens om je mond open te trekken, dan zul je weten wat er van komt!
Hier heeft niemand iets mee te maken!, enz.

Nooit heeft zij gerefereerd aan, hoe zij zich onterecht op mij heeft gewroken, nooit werd er ook maar een woord over gezegd, laat staan dat er ook maar iets werd uitgesproken.

Zodoende denk je als klein kind automatisch dat het NIET GEBEURD IS.
Plus dat je bij een volgende onverhoedse woede-uitbarsting, je al bij voorbaat de schuld ervan als vanzelfsprekend op je neemt.
Daar wordt je op getraind, je weet niet beter.
En zelf doe je ook niets liever dan alles kunnen blijven ontkennen.
Dat bied je dan een vluchtweg/uitweg uit de realiteit.

Verder…….ben ik echt niet trots op mezelf, worstel nog steeds met xe2x80x9cof het wel echt isxe2x80x9d, met schaamtegevoelens en met schuld.

En helaas……..dat rusten, oh wat zou ik dat graag willen kunnen.
Maar de pijn is dusdanig NIET OM TE HARDEN, dat rusten er bij mij dus letterlijk NIET INZIT.
Rusten is NIET TE DOEN, dan rijt die pijn me totaalstuk, dan explodeert het in mijn hele gezicht, hoofd en mond.
Dan voel ik al dat getril, gebonk en gehamer nxc3xb2g nauwkeuriger xe2x80x9czich op mij wreken en aan mij vretenxe2x80x9d.
Dat ik dit toch volhoud dat is een wonder op zich.

xe2x80x98s Nachts denk ik dan in wanhoop: xe2x80x9cnu moet ik ECHT opgenomen worden, of: ik ga naar de neuroloog, ik heb echt een hersentumorxe2x80x9d.
Maar dan (ongeveer 2 dagen later), krijg ik ineens een droom en of een inzicht. En dan kan ik weer toegeven, dat het vroeger nxc3xb2g erger is geweest, dan dat ik tot dan toe had kunnen bevatten.

Bv. dat er ijzeren grijpers in mijn hersens aan het werk zijn. ( staat voor de geestelijke martelingen van vroeger)
Dat mijn ogen eruit gestoken + erin gestoken worden. (ze staken me de ogen uit met hun jalousie)
Dat er een enorme ijzeren band mijn schedel fijnperst. (is hoe enorm ik door hen onder druk werd gezet)
En die pijn die beweegt op het ritme van mijn toujours op hol slaande hartslag. Het bonkt constant in mijn hele lijf, alsof mijn hart eruit wil rennen. (staat voor het vroeger niet hebben kunnen vluchten, voor de destijds aangemaakte, maar opgeslagen adrenaline, waar ik toen niet op heb kunnen reageren)

Mijn moeder zei ook vaak : “ik zal jou wel eens bijschaven. Ik voel hoe in mijn gezicht, onder mijn huid, een vreselijk pijnlijk schaven en trekken bezig is.
En vaak lijkt het alsof ik uitgebeend word, alsof ze me levend villen, en me uit elkaar zijn aan het trekken.

Die pijn giert constant door mijn wervelkolom, nek, kaken, tussen mijn ogen, mijn slapen en neus.
Dat is niet te verwerken.

Bovendien heb ik dus dat BMS, waardoor ik veel pijn heb en haast niet kan eten.
Plus die ijs en ijskoude benen en voeten. En dan bewegen mijn tenen vanzelf in een soort niet te beheersen krampen.
Ik zit nu ook echt op mijn stoel te “wippen”, zo schokt mijn hele lijf.

En als ik ga liggen, dan lijkt mijn bed een woeste zee, + dan is die pijn in mijn gezicht en hoofd, nog veel strakker, dan denk ik dat mijn schedel kapot barst.
Trouwens dat heb ik overdag ook vaak, alsof mijn verhemelte scheurt van de pijn.

Het beneemt me de adem, zo overheerst het me dan in rust. (ze lieten mij thuis figuurlijk ook stikken, ik moest altijd de wensen van hun ogen af zien te lezen, en zo had ik ook echt nooit rust )

Een jaar geleden heb ik xe2x80x9cneexe2x80x9dgezegd tegen een familielid; toen werd ik me toch ziek!
Een ijskou, zo verschrikkelijk ging over mijn hele lichaam heersen.
Dat weekend (gedurende 3 dagen) plaste ik ECHT bloed. (de uitdrukking/bedreiging : xe2x80x9cdaar zul jij voor moeten bloeden!!! van mijn zus, broer, vader, en vooral mijn moeder. Die gedachten t.o.v. mij lieten zij mij vaak voelen in de geest; dat is geestelijk overdraagbaar gebeurd)

Nog zoxe2x80x99n bedreiging: xe2x80x9cde duvel hale je!, nu, die haalt me echt in.
Die duvel lijkt wel in me te zitten, te tieren en te razen, te trekken en me te verstikken; en ik kom daar niet van los.
Mijn moeder sloeg nooit echt. Ze zei altijd: xe2x80x9cde duvel sla je er wel in, maar niet uit!
Maar bij mij heeft ze die duvel er ingehamerd met woorden, juist omdat er geen duvel in me zat.
Het was haar duivel die een goed thuis zocht, en dat bij mij had gevonden.
——————————————————————————————————

Hier ben ik weer en probeer om xe2x80x9cgewoonxe2x80x9d verder te gaan.
Voel je aub niet verplicht om dit allemaal te lezen.
Ik kan er nl heel goed inkomen als jullie dit niet doen!.
Het is maar dat ik het voor mezelf durf te claimen, dat het allemaal echt met me is gebeurd.

Hier komt ie:

Heel, heel zelden heb ik even een moment, dan ben ik even pijnvrij. Man, dat is dan zo wonderlijk, dan weet ik van geluk echt niet wat me overkomt.
Dan denk ik, dit moet ik benutten. Hier moet ik bewust van genieten, nu leef ik!
Dan kan ik ineens weer normaal ademhalen, dat voelt als een wonder.
Dan ben ik weer xe2x80x9cdat kind van gelukxe2x80x9d; dan ben ik uitgelaten, en zit ik vol grappen, net als voordat die vreselijke pijn begon.

En ook denk ik dan:”misschien ben ik nu wel beter”.
Maar het is altijd stilte voor de storm.

Echter door die pijn heen, komt mijn geheugen terug, want ik was alles echt vergeten.
Vind het een wonder dat ik al die herinneringen terug krijg.
Dus ik moet doorgaan met ademhalen, hoewel, ik merk dat het mij automatisch ook zo letterlijk beklemt, dat ik zowat denk te zullen stikken.

Dan voel ik mij constant een slecht, schuldig, waardeloos persoon, echt dat waardeloos vod en stuk stront (sorry), waarvan mijn moeder mij beschuldigde, dat ik dat zou zijn. ( en welk gevoel anderen mij gaven, dat ik dat zou zijn).
Echt een hoopje “in de weg liggend stukje ellende”.
Dat lieten zij mij dan expres voelen in hun houding naar mij toe. Mij a.h.w. dood te zwijgen en mijn gevoelens totaal te negeren; over iedere grens gingen ze dan als vanzelfsprekend heen.

Maar iedere nacht trotseer ik de hel, en het is al een beetje routine.

Ik heb me verzoend met het feit dat ik slaapmedicatie nodig heb.
Daarmee kan ik de angsten die uit die pijn ontstaan beter weerleggen; en zo val ik dan toch wat in slaap.
En ook al is het maar kort, ieder uurtje is weer meegenomen.

Maar in bed liggenxe2x80xa6..poeh! Eigenlijk niet te doen.
Dan wordt mijn neus eraf gerukt, mijn ogen bewerkt, dan is er een monster bezig in mijn hoofd, dat mij lijkt te vermorzelen.
En die afschuwelijke pijn op mijn voorhoofd + oogkassen, die pijn gaat krioelend heen en weer; alsof er duizenden beestjes me vreselijk, al bewegende aan het martelen zijn, + dan die enorme perskracht op mijn xe2x80x9cdoodshoofdxe2x80x9d.
Ja, zo kan je mijn gezicht dan wel noemen. Alleenxe2x80xa6., er zit nog een levend xe2x80x9cmensxe2x80x9d in.

Een mens dat dan wel als een beest, als door aasgieren kapot wordt gevreten, en uit elkaar wordt gerukt; en door duizenden horzels wordt gestoken.
Plus die man met de hamer/bijl, en de ijzeren tang (of is het een vrouw?).

Hoeveel misdadigers zijn het wel niet, die er in/op mijn hoofd + gezicht xe2x80x9chuishoudenxe2x80x9d, om zich erop uit te kunnen leven, met hun bruut geweld?

Iedere morgen ontvlucht ik dan dat bed, want ik sta er dus ook mee op.
Het eerste wat ik voel als ik wakker word (mocht het slapen gelukt zijn), is dan de confrontatie met die gruwelpijn.
Misschien aan de andere kant maar xe2x80x9cgoedxe2x80x9d, want anders zou ik blijven liggen (ben vreselijk moe), dan zou ik misschien wegkwijnen in een depressie.
En nu moet ik er wel tegenaan.

Wat ik vorige week heb ingezien is, dat mijn moeder opgestookt werd door de duivel.
Ik weet niet of jullie dit kunnen begrijpen.(?)
Maar op de momenten dat mijn moeder mij zo bestookte met haar gruwelijkheden, dan was zij een kompleet ander mens, echt de duivel in mensengedaante.
Ik heb dat eens gezien. Maar meestal was ik echt “van de wereld af”.

Wat wel het erge is, ik voelde dat gevaarlijke monster altijd broeden op een gelegenheid, om zich op mij te kunnen gaan uitleven en wreken.

Maar toch, als je het zo bekijkt, dan was het dus eigenlijk mijn moeder niet die mij zo extreem mishandelde.
Hoewel ze wel degelijk haar medewerking aan dat monster heeft verleend, en dxc3 t neem ik haar wxc3xa8l ten zeerste kwalijk.
En ze wist drommels goed hoe gemeen ze tegen mij was, want anders had ze me niet zo extreem hoeven te bedreigen, om persxc3xa9 mijn mond te moeten blijven houden, met uitspraken zoals: xe2x80x9c ze hebben er niets mee te maken hoe het er hier aan toegaatxe2x80x9d. Daar snapte ik als kind toen eerlijk gezegd niets van. ( het doel/nut van die waarschuwingen ontging me volkomen)

Maar zoals ik al eerder heb vermeld, het was niet alleen mijn moeder.
Dat monster kwam via heel veel personen op mij af.
En ook in heel veel momenten in mijn leven.
In gebeurtenissen, die ik nog wel eens zal vermelden.
Het zijn een aantal gebeurtenissen waaraan ik “voor hetzelfde geld” aan zou zijn overleden.

Nu volgen nog wat beschuldigingen en xe2x80x9cmij belastende verklaringenxe2x80x9d van mijn moeder, en dan kap ik ermee.
Eerlijk gezegd : xe2x80x9cheb ik het gehadxe2x80x9d met die xe2x80x9cdamexe2x80x9d, die zich mijn (zich voor mij opofferende) moeder durfde te noemen.

Niet schrikken!!

Als ik dat lange gezicht van jou zie, dan heb ik al gegeten en gedronken! ( leuk als je net thuis komt van school)
Als jij niet eens heel gauw jouw leven betert, dan zal ik eens flink in jou HUISHOUDEN, dan zal je wel anders piepen, hou daar maar rekening mee!!
Ik krijg toch alleen maar stank voor dank van jou!
Ik heb nog een appeltje met jou te schillen, ik word strontmisselijk van jou!
Hier kom je niet zonder kleerscheuren vanaf, daar kun je donder op zeggen, dat zweer ik je; met JOU ben ik NOG LANG NIET KLAAR!!
Wacht maar af, jij lelijke rotmeid, moet je maar weten wat er van komt, wie niet horen wil, die MOET VOELEN!!
Ik ben jou spuug, en spuugzat!
Hier heb jij niets te willen, je hebt te doen wat IK ZEG!

Zie je wel, dat komt er nu van, heb ik het je niet gezegd!
Ik heb je nog zxc3xb3 gewaarschuwd, maar nu ben ik het zat, nu zit de emmer echt vol, nu zul je er van lusten, nu zal je xe2x80x99t weten ook! Je zit me tot HIER!!
Met jou heb ik geen GREINTJE medelijden, geen GREINTJE, weet je dat wel!!!!
Knoop dat maar eens hxc3xa9xc3xa9l goed in je oren, wacht maar ik krijg jou nog wel!
Hou daar maar eens heel goed rekening mee, jou krijg ik wel klein, dat zal je bezuren.
Dat geef ik je op een briefje, maak je borst maar nat, nu zul je er van lusten.

Met jou xc3xacs niet te leven, jij verziekt hier alles.
Maak dat je wegkomt, of ik doe je xe2x80x9cik weet niet watxe2x80x9d, verdwijn! Voordat ik er spijt van krijg, want ik sta niet voor mijn daden in, wat er dan met je zal gebeurenxe2x80xa6xe2x80xa6xe2x80xa6.!!!!
Nu wordt het tijd, dat ik jou eens een flink pak rammel verkoop!

Een voorbeeld:
Ik zit gewoon wat te doen voor mezelf, krijst ze ineens knoerthard achter me : xe2x80x9cwaar ben jij nu in godsnaam mee bezig!!!, heb jij niets beters te doen.
HIERRRR MET JOU!!!, kom mij maar eens hxc3xa9xc3xa9l vlug eventjes helpen.
Je handen uit de mouwen steken, DAT heb jij te doen, in plaats van op je luie gat te zitten te lanterfanten en te zitten niksen!
Schiet op, en VLUG EEN BEETJE!!, Verdulleme nog aan toe, en ik maar schuften (Duits), mij maar laten werken tot ik erbij neerval!!
Hier pak an, en opschieten jij. Vlug een beetje voordat ik je xe2x80x9cik weet niet watxe2x80x9d doe. En ik je toch een lel zal verkopen, dat horen en zien je nog lang zullen vergaan.
Moet ik je weer alles 10 keer zeggen en 10 keer voorkauwen!! Jij snotneus, en lelijk stuk onbenul!
Voor jou 10 anderen, maak maar dat je wegkomt, ik heb jou niet nodig, denk dat maar niet, ben echt niet van jou afhankelijk, als je dat maar weet, jij verwaand nest.

De vloer aanvegen, dat is wat ik met jou ga doen, jij krijgt je lesje nog wel!
Is het niet nu, dan in de toekomst.
Jaxe2x80xa6dat loopt nog heel slecht voor je af, reken daar maar op!
Daar zal IK heel persoonlijk voor zorgen.
Met mij ben je nog niet klaar, en ik niet met jou, zo gemakkelijk kom jij er niet vanaf.

Donder op, verdwijn uit mxe2x80x99n ogen, voor dat ik niet meer voor mezelf insta, en ik je xe2x80x9cik weet niet watxe2x80x9d aan ga doen! Scheer je weg, jij duivelskind, vuil adderengebroed!!

Waar heb ik zoxe2x80x99n kind als jou aan verdiend! Waaraan!!, vertel me dat maar eens eventjes, jij lelijke rotmeid, leg mij dat maar eens eventjes snel uit!.
Snotaap, brutaal nest, denkt mij eens eventjes de les te kunnen lezen. Nu, ik zal je eens wat anders vertellen. Je bent nog te stom om voor de duvel te dansen, weet je dat wel!!
Te stom om zelf je billen af te vegen, kunt nog niet eens tot tien tellen.

Je bent me alleen maar tot last, een steen om mijn nek, dat ben jij.
Je wordt nog eens mijn dood, en dan heb JIJ dat op jouw geweten, weet je dat wel.
Kapot ga ik aan jou, ja werkelijk helemaal kapot!

Ik verfoei jou, ik heb toch zoxe2x80x99n godsgruwelijke hekel aan jou!
Je bent me een doorn in het oog.
Betweter, jij hangt me al zo lang, ellenlang de keel uit, het is maar dat je het weet!!

Waag het es omxe2x80xa6xe2x80xa6., waag het eens xe2x80xa6xe2x80xa6xe2x80xa6, want je komt er bij mij niet meer in.
De deur gaat voor jou op slot, voor altijd en eeuwig!
Heb het hart niet omxe2x80xa6..zusxe2x80xa6..heb het hart niet om zoxe2x80xa6xe2x80xa6want de gevolgen zijn voor jouw rekening, dat zal je nog duur komen te staan!

Naast je schoenen lopen, dat kan je, hxc3xa8?, maar wacht maar, straks krijg je je verdiende loon : Boontje komt om zijn loontje!
Wacht maar tot ik je vader hiervan vertel, dan zal die pas xc3xa8cht korte metten met je maken, en dxc3 n is het huis pas echt te klein

Bont en blauw zal ik je slaan en dan is het met je verkeken, als je niet heel gauw doet wat IK je zeg.
Hier in huis heb ik het voor xe2x80x99t zeggen. En jij hebt je grote mond te houden. Heb je me heel goed begrepen, KIJK ME AAN, KIJK ME AAN, LUISTER WAT JE MOEDER TEGEN JE ZEGT!!!!
Je bent geen knip voor de neus waard.
SCHAAM JE JE NIET??!! SCHAAM JE!!, Hoor je mij!! Jij moet je schamen!!!!
Zeg : JA MAMA!!!!

Zelfs bovenstaande is nog lang niet alles wat ik in herbelevingen heb opgeschreven.
Stapels vol heb ik van me af geschreven aan ellendige indoctrinatie, vervloekingen, enz., (ook van mijn broer en mijn zus).
Mijn vader had driftaanvallen, maar die kon ik meestal voorkomen, dus die speelde altijd xe2x80x9cmooi weerxe2x80x9d, met mij.
Maar onbewust was ik doods en doodsbang voor hem. (ook dat besefte ik pas veel later, nu ik de waarheid onder ogen krijg)
Mijn broer, dat was een echte narcast, die probeerde iedereen zoveel als mogelijk te kunnen jennen en te treiteren. Hij provoceerde enorm.
Maar ook hem moest ik altijd zoethouden en zijn agressieve gedrag zoveel als mogelijk zien te voorkomen, want niemand durfde tegen hem in te gaan. Hij haalde bij iedereen het bloed onder de nagels vandaan en daar werd ik verantwoordelijk voor gesteld. Ik had dat moeten voorkomen.

Trouwens, al die uitspraken die mijn moeder over mij uitkieperde, die bedoelde ze eigenlijk te zeggen tegen een ander. Bv. tegen mijn broer, vader en zus, en tegen alles wat haar xe2x80x9cin de weg zatxe2x80x9d, om haar macht op uit te kunnen leven.
Maar juist omdat ik zo lief was, gebruikte ze mij dus daarvoor.
Ze had aan iedereen een hekel, en roddelde wat af.
Maar als er dan bezoek kwam, dan was ze de heilige moeder Theresia zelf. Dan sloeg ze om als een blad aan de boom.

Hoewel ik het alleen over mezelf heb, hoop ik dat ik niet alleen maar klagend overkom.
Stilletjes hoop ik toch ook dat anderen, die hetzelfde meemaken als ik, hier iets aan kunnen hebben en zich gesteund weten.

Sorry, als ik dingen dubbel heb gezegd, het is soms een chaos in mijn hoofd.
Ik heb een stapel schrijfblokken en schriften van meer dan 40 cm hoog vol geschreven, ook met allemaal herhalingen (wel toenemend in detail).

Intussen heb ik mij bedacht.
Als het ff kan, dan ga ik toch door, met nog het xc3xa9xc3xa9n en ander hier te durven posten, want er zit nog te veel xe2x80x9copgepotxe2x80x9d.
Dit moet ik gewoon blijven durven, ook al word ik ontzettend tegengewerkt.

Onder het mom van: xe2x80x9cWie xe2x80x9caxe2x80x9d zegt, moet ook xe2x80x9cbxe2x80x9c zeggenxe2x80x9d, ga ik toch door de zure appel heen bijten. (ook al kan ik nu geen appels eten vanwege die BMS. http://www.burningms.piczo.com/?cr=5&rfm=y )

Hou doe, het ga jullie intussen allemaal goed!!!!
——————————————————————————————————

Ik ben ALTIJD in haar “Moeder Theresia-kant” blijven geloven.
Dat wilde ik gewoon. Dat was mijn ego, dat gewoon wil hebben dat iedereen net zo lief is als dat jezelf bent, en zoals jij van deze wereld verwachten wilt dat hij zal zijn.
Een wereld zonder kwaad en zonder enige ellende.

Maar ik was ook volkomen in mijn moeders macht.
En daarna was het voor anderen ook een makkie om over mij, en mijn gevoelens te gaan heersen, mij om de tuin te kunnen gaan leiden, en me volkomen te gaan bedriegen, enz.

Nu pas, na zoveel jaren moet ik “eraan geloven”, dat ik echt zo’n slechte familie had.
Daar heb ik nu nog steeds de grootste problemen mee.
Ben ALTIJD bang dat ik anderen onterecht zou kunnen beschuldigen, verdriet zou kunnen bezorgen, enz.

Laatst vroeg m’n huisarts : “als je je moeder nu tegen zou komen, wat zou je haar dan willen zeggen”?
Toen zei ik spontaan, en heel gexc3xabmotioneerd: “ik zou haar willen omhelzen, en willen laten voelen hoeveel ik van haar hield, haar de liefde willen laten voelen, welke ik altijd voor haar had”.
Maar, zei ik ook, “ik weet nu dat sommige mensen niet tegen de Liefde kunnen”.

Toen ik dat later aan mijn man vertelde werd hij verontwaardigd, en ook boos.
Hij vindt het (terecht, zie ik nu) heel erg stom, dat ik nog zo hang aan een goed plaatje van mijn moeder.
Maar ja, dat heb ik altijd van haar moeten maken. Dat werd me onder uiterste manipulatie en bedrog dus afgedwongen.

Ik moet gewoon toegeven dat ze een heel slecht en gemeen kreng was.
En dat haar aardig-zijn alleen maar vals toneelspel was.
Er was echt niets werkelijk liefs aan haar! (deze woorden worden nu door mijn man gedicteerd, want ik heb er nog steeds de vreselijkste moeite mee, om dit te kunnen accepteren, ik weet heel goed dat mijn man gelijk heeft, maar het doet zo’n ZEER!. )

Ik blijf maar excuses verzinnen voor haar gedrag.
Daarin ben ik altijd heel erg eigenwijs + heel erg hardleers.
Wil nooit een kwaad woord over iemand horen of weten. Dat vind ik ongehoord.

BV Als jij het woord strot opschrijft over de mond van mijn moeder, dan vind ik dat respectloos, en dan doet mij dat zeer..
Ik ben echt nog steeds als een trouw hondje in zeker opzicht.
Trouw aan de opinie welke me tov mijn moeder is afgedwongen.

Maar al schrijvende hierzo, ga ik nu wel heel anders tegen mijn verleden aankijken, en krijg ik zicht op, het verschil tussen goed en kwaad; inzicht in waarheid en in leugen.

Dus al doende leert men nog steeds!!
——————————————————————————————————

Sinds ik hier schrijf komen de oude angsten in nog heviger mate op me af.
Daarom ben ik niet inhoudelijk op jullie meelevende berichten ingegaan.

Om een voorbeeld te geven hoe er ook lettelijk veel op me afkomt:
3 dagen geleden hoorden we een enorm harde klap.
Het bleek een bestelbus te wezen, welke tegen het natuurstenenmuurtje van onze voortuin was geknald (wij wonen onderaan een hele lange berg).

Die bus werd opgetild en neergekwakt op zijn zijkant (bestuurderskant), en schoof zo langs onze tuin naar beneden.
Midden in ons gezichtsveld vanuit de erker, kwam ie met een soort gierend geluid tot stilstand. (hoewel, dus niet in zijn gewone stand)
Zag ik ineens dat busje in slagzij voor m’n ogen (be-)”landen”, en ik keek er niet eens raar van op.

De bestuurster had helemaal niets! (gelukkig!!).
M’n man heeft haar met een ladder moeten bevrijden.
Doch ze was erg agressief (en dat was echt niet van de schok).
In die bestuurster herkende ik achteraf mijn moeder en mijn zus, die woest op me zijn, omdat ik nu eindelijk durf te spreken, hier op dit forum.

Een beetje “puinhoop-tuin”, dat kan ons niets schelen.
Maar het gaat om het symbool.
Het heeft toch wel impact op me, en laat weer eens zien waartegen ik moet vechten.
Het verwerken draait op volle toeren in en om me heen.

Lezers, ik wens jullie weer het allerbeste en evt. tot later.
Veel liefs van Mies.

p.s. De enige echte triggertuin vindt je nu dus hierzo 😉
——————————————————————————————————

Lieve lezers,

Bedankt voor jullie feedback, begrip en steun.

Vandaag wil ik me van een paar zeer angstige gebeurtenissen bevrijden.
Sinds ik hier schrijf komen nl. al mijn angsten in al hun hevigheid terug.

Wat ik nu schrijf is wel heel heftig hoor!!, en alleen maar geschikt voor de sterken onder ons.

Toen ik een jaar of 6 was, bemerkte ik een bepaalde sensatiedrukte om me heen.
Er werd druk gefluisterd, was veel ophef, en er werd zeer geheimzinnig over gedaan.

Mijn ouders en zus (die 7 jaar ouder was dan ik), de volwassenen dus, raakten ergens niet over uitgepraat.
Omdat ik altijd moest voelen “wat er in de lucht hing” ( om erop in te kunnen spelen vanuit mijn overlevingstaktiek), ging ik dus op onderzoek uit.
Zo kwam ik er achter dat er iets over in de krant zou staan.

Stiekem ben ik toen die krant uit gaan pluizen. (met 5 jaar kon ik al lezen en schrijven, moest ook met 5 jaar al naar het basisonderwijs)
Toen deed ik in mijn eentje een vreselijke ontdekking, waarvan ik dus aan niemand mocht laten blijken dat ik het in die krant gelezen had.

Wat was er gebeurd:
In onze straat had een vader zijn 2 kinderen (een jongen en een meisje van mijn leeftijd) aan de muur gespijkerd; met de spijkers door hun hoofd.

Nu wordt het me totaal slecht, hoop dat ik jullie niet aan zal steken.
Maar ik heb dit vreselijke voorval altijd verstopt.
Heb er toen nooit met iemand over kunnen of mogen spreken.
Niemand wist dat ik het wist.
En ook voelde ik me schuldig omdat ik stiekem in de krant was gaan lezen. ( onbewust heb ik mij destijds geindentificeerd met die jongen en dat meisje )

Nu heb ik (ong. een half jaar geleden) een afschuwelijke droom gehad.
Het zag er uit als een soort visioen.
Ik zag mezelf hangen als Jezus, gespijkerd aan een groot kruis.
Met spijkers door mijn polsen en enkels.

Dat kruis stond op een heuvel.
En ik wist dat de mensen die onder dat kruis stonden (te juichen), me eraan hadden gespijkerd, voor hun zonden.
Ik moest (net zoals Jezus) op die manier boete doen voor hun zonden, zodat zij vrijuit zouden kunnen blijven gaan, en gevrijwaard zouden zijn/blijven van al hun kwaad.

Zo, nu is het eruit.
Ik kan hier niet meer tegen, om dit te moeten verzwijgen.
Dit is zo iets afschuwelijks.
Maar ook hiervan, weet ik dat het in de geest ECHT is gebeurd.

Misschien verklaren jullie mij nu voor gek.
Maar wat ik gedroomd heb, heb ik gedroomd, daar kan ik ook niets aan doen.

Een paar weken na die droom, ben ik spontaan vanuit mijn onderbewustzijn gaan schrijven.
Het was een herbeleving die te maken had met inzicht en bevestiging van hetgeen ik in die droom had gezien.

Dus vandaaruit weet ik voor mezelf dat ik NIET gek ben, maar dat er in de geest vreselijke dingen van me zijn vereist, om mijn bestaan mee te kunnen blijven (mogen) verdienen.

Van mij werd inderdaad het onmogelijke vereist om me in hun midden te mogen bevinden.
Maar daarover eventueel meer in een volgend bericht.

Dit is al weer te veel van het slechte geweest.

Hoewel ik toch ook nog even kwijt wil, dat een broer van mijn vader zich heeft opgehangen in het toilet.
Mijn neef (12 jr., en 2 weken jonger dan ik), had hem gevonden, vreselijk toch!
Ook daar werd niet over gesproken, alles moest ik zelf uitvlooien; maar ik moest als kind wel mee naar de begrafenis.

Ook heb ik een keer gezien, dat een andere broer van mijn vader, zijn moeder te lijf ging met een mes.
Toen was ik ook nog een klein kind.

Die oom (die zwak van geest was), stormde ineens met een mes de kamer binnen, en vloog op m’n opoe af.
Ik zat vlak naast haar en zag hem binnen komen stuiven.

(“vrienden” van hem hadden hem expres bier laten drinken, ze wisten dat hij daar niet tegen kon)

De hele kamer zat vol visite, in eerste instantie deed niemand iets.
Iedereen was perplex. Totdat mijn vader ineens (net op tijd) ingreep.
Poeh,…dat was afschuwelijk.
Nb. het was een vrij deftige familie, zoiets verwacht je gewoon niet.

Nu stop ik ECHT.
Mijn oprechte dank, dat jullie bovenstaande hebben willen lezen en delen.

Vrede toegewenst,
van harte…..Mies.
——————————————————————————————————

Hoi lieve mensen,

Natuurlijk heb ik weer enorme spijt over hetgeen ik gepost heb in m’n laatste bericht.
Maar ik wacht nog even met verwijderen, ‘k weet echt niet waar ik goed aan doe momenteel.

Ik weet nog heel veel over vroeger; heb zelfs herinneringen aan voorvallen, van toen ik nog maar ong. 3 xc3 4(?) maanden was.
Helaas herinner ik mij veel te veel.

En de herbelevingen blijven me al zo lang overspoelen, er lijkt gewoon geen einde aan te komen.
Zou makkelijk zijn om een “uitknop” in te kunnen stellen (dan zou ie bij mij al lang aan vervanging toe zijn, denk ik)

@ Forl., met de huisarts is het behelpen, ik ga er zo min mogelijk heen.
Ze geeft vreemde adviezen: bv. dat ik (als ik zo’n hoofdpijn heb) me een wit licht voor moet stellen “dan gaat de pijn vanzelf weg”.
Ook zegt ze, dat ik tot 5 slaaptabletten per dag mag nemen, en dan in de Eifel moet gaan wandelen. (een slaapwandelaar in de Eifel, nou ja…..)

En als ik zeg dat ik best wel eens met een psycholoog zou willen praten, dan antwoord ze : “Jij bent de psycholoog al lang voorbij”.
Echter, ik heb geen zin om weer van arts te veranderen.

@ Forl, Die tip over osteopathie is op zich wel goed.
In de praktijk lost het bij mij echter niets (echt) op.
Vxc3xb3xc3xb3r die ptss had ik al diverse discipline’s doorlopen qua fysiotherapie.
Ging bv. mijn nek over, dan kreeg ik er iets anders voor in de plaats, bv. fibromyalgie in m’n armen. (heb o.a. bij een revalidatie-arts gewerkt, dus weet wel het e.e.a.)

@ Forl., Terugschelden dat zit er bij mij niet in.
Daar heb ik gewoon geen behoefte aan, of zin in.
Boos worden, ja dat moet ik wel, en ik ben ook wel verontwaardigd; maar ik kan er nu toch ook niets meer aan doen.
Wat gebeurd is dat is nu eenmaal gebeurd.

Als kind was ik juist altijd erg vrolijk en blij; ik was me van geen gevaar bewust.
Met behulp van mijn ego, had ik een sprookjeswereld om me heen geschapen, daar ben ik toendertijd in gevlucht.
Die sprookjeswereld ben ik altijd in stand blijven houden (voor zowel mezelf als voor iedereen om me heen).

Die ptss riep mij ahw (echt) wakker (daardoor werd ik wreed wakker geschud).
Met terugwerkende kracht krijg ik nu (letterlijk) het echte verleden “voor mijn kiezen”.

Ik moet alleen alles aanvaarden, dat het ook ECHT allemaal met me is gebeurd.
En ik krijg die inzichten van het hoe en waarom.
Ik herinner mij alles weer, juist door de confrontatie aan te gaan met die afschuwelijke pijn.

Ik moet alles herbeleven, inzien, en de waarheid ontdekken.
En hopen op het gezegde : “De waarheid maakt vrij”.

@ Ja Forl., dan zal de weg vrij zijn, om te beginnen aan een mooie nieuwe start.

En of ik hier nog verder ga met het opschrijven van al die herinneringen, dat moet ik nog bezien; eerlijk gezegd, durf ik het niet.
Maar misschien zijn er meer mensen die hun herbelevingen niet durven te geloven, of kunnen bevatten, (en dan evt. iets aan mijn verhaal zouden hebben?).
—————————————————————————————————–

Het voelt nog niet goed om “mijn ding” hier nu te gaan claimen, om me zo kwetsbaar op te stellen daarin.
(Ik ben nogal bang dat ik provoceer of als “een rare” overkom, of te veel trigger, enz.)
Maar misschien moet een goede uitwerken nog blijken, achteraf?

Nu even over jouw verklaring tav die 2 kinderen in combinatie met mijn droom.
Psychologisch is dit door jou goed verklaard.
Echter voor mij was het toch anders.
En, hoe onwaarschijnlijk mijn verklaring nu zal klinken, toch weet ik dat ik met mijn gevoel (gekoppeld aan dat bericht in die krant) “juist zit”.

Toen ik dat bericht daar zwart op wit zag staan, kon ik niet meer ontkennen, waarvan ik voelde wat er met mij (in de geest) gebeurde.
NL. dat er werkelijk zulke ouders bestaan die dat soort dingen met hun eigen kinderen (kunnen) doen.

Niet dat ik dat destijds bewust op die manier inzag, maar met mijn onderbewustzijn wist/voelde ik het als een bewijs, dat ik (maar dan geestelijk) in net zo’n situatie zat.
In zekere zin heb ik mijn situatie toen geaccepteerd, als zijnde een normaal gebeuren. Want zoiets staat ook gewoon in de krant/gebeurt gewoon in je straat.
Ik wist ook niet dat er wel lieve moeders bestonden; alleen slechtere volgens mijn moeder.

Ik heb altijd gevoeld wat er in de geest met mij gebeurde, al vanaf mijn babytijd.
Sinds mijn ptss-gebeuren krijg ik hier inzicht in en er het juiste plaatje van.

Ik wil mijn herbeleving nav de droom nog wel nader uitleggen/toelichten, maar ik wacht eerst jouw reaktie hierop af, Forl.
——————————————————————————————————

Wat lief, je reaktie; je steunt me erg goed.

Tja, die behoefte aan ’t spreken met een psycholoog, is er alleen maar, omdat die er dan voor wordt betaald om me aan te “moeten” horen.
Om dingen kwijt te kunnen, in de hoop dat een buitenstaander alsnog begrip voor dat kleine (monddood gemaakte) meisje op zou kunnen brengen.

Want dat meisje hoort nog steeds die bedreigingen en beschuldigingen van haar moeder, zoals:
“moet je weer alles aan de grote klok hangen!
“heb je je mond weer voorbij gepraat!
“moest je zo nodig weer uit de school klappen! enz.

Vanuit eenzaamheid zou ik naar een psycholoog willen.
Het is alleen m’n man die mij begrijpt, me gelooft en bevestigt.
(Maar, buiten jullie als forumleden geen enkele buitenstaander, ook geen familie.)

Onze kinderen heb ik 8 jaar niet meer gezien.
De oudste heb ik een aantal maanden geleden via mail iets verteld over de ptss.
Als reaktie moest ik toen in eerste instantie medelijden tov haar tonen/hebben, plus er verantwoording voor afleggen (omdat zij een moeder heeft met ptss)
De jongste weet niets, die is volkomen in de macht van mijn schoonfamilie, welke onze kinderen + kleinkinderen sowieso hebben geclaimd, als zijnde hun bezit.

Maar ik begin echt blij te worden vanwege het feit dat ik hier nu mag vertellen.
Hoewel het veel naar boven haalt, en dus ook wel slopend werken is; begint het volgens mij ook zijn vruchten af te werpen.

Dus, liefje nogmaals heel erg bedankt.
Zo langzaam maar zeker kom ik toch steeds verder in de goede richting, en begin ik “te durven”.
Hiep hoi!!
——————————————————————————————————
Sorry jongens, dit moet ik even kwijt (ik ga het rood maken omdat ik ZO BOOS ben!!):

Stomme rotvader!! Je hebt me erop vastgepind om voor je geestelijk gestoorde vrouw en zoon te moeten zorgen.
Je hebt me voor de leeuwen gegooid, om zo je eigen huid te kunnen redden.
Je hebt me totaal misbruikt, verwaarloosd, laten verwaarlozen en laten stikken; en mij voor jouw haat, jouw woede en jouw drift op laten draaien.
Jij, met je 3e stel tanden en kiezen, stiekem verstopt onder je kaken!
Jij slappeling, huichelaar en schijnheilige verrader.
Afgebeuld, dxc3 t hebben jullie mij met z’n allen, telkens en telkens weer!!!

Dank jullie wel wanneer jullie dit hebben gelezen.
Ik zit hier erg mee omhoog, want ik heb die stomme rotvader altijd aanbeden.
Aanbeden alsof ie God zelf was, en nu kom ik ineens tot “inkeer” .
Die stomme vieze vuile rotvent.
Ik kan er gewoon NIET over uit.!

p.s. en hij had werkelijk een 3e stel kiezen en tanden onder zijn kaken zitten, die hebben ze operatief moeten verwijderen.
Hij had het niet alleen achter zijn ellebogen maar ook achter zijn kaken, de BLAASKAAK!!!! [boos]
p.p.s. hiermee mogen jullie me feliciteren want ik ben vandaag ook nog eens jarig, helaas, helaas [traan], en nxc3xb2g niet beter, alleen maar zieker………….
—————————————————————————————————–
Hoi mensen,

Even moed verzameld en naar mijn eigen trigger-item gegaan.
Had beloofd om jullie wat te laten weten.
Tegen de angst heb ik heel hard gevochten, en dat blijf ik doen! [boos]
Ook heb ik weer veel herbelevingen doorstaan, en weer wat nieuwe inzichten verworven (ook al gaat dit zeer moeizaam).
Maar geestelijk gezien gaat het momenteel dus wat beter.

De pijn overheerst me nog steeds, dag en nacht; wat dat betreft heb ik eigenlijk geen leven, omdat ik ook niet pijnloos kan eten, relaxen, en ook niet kan slapen.
(slaaptabletten bieden soms uitkomst, en we maken er het beste van ;-), wil er niet te dramatisch over doen)

Dankzij de inzichten, en de erkenning die ik mezelf daardoor nu durf te geven, besef ik dat die pijn toch nog steeds symbolisch staat voor de geestelijke pijn van vroeger.
Steeds weer moet ik de conclusie durven trekken, dat het allemaal nxc3xb2g veel erger is geweest dan dat ik voorheen heb kunnen zien, noch kon beseffen.

Met en met komen er nog steeds oude emoties naar boven, overvallen ze me, ben ik ineens weer terug in de tijd; er hoeft soms maar een kleine aanleiding voor te zijn, en ineens komt die herinnering terug aan een heel groot verdriet, al zovele jaren verdrongen.
Dan barst ik spontaan in huilen uit, ben ik weer die vrouw van toen; ben daarna blij dat het er weer uit is, ingezien en verwerkt; en dat geeft me dan weer moed.

Steeds sta ik er weer versteld van, hoeveel een kind (een mens) toch kan verdringen, c.q. verstoppen en zelfs : kwaad omdraaien naar goed; om daar haar hele leven lang “in te blijven geloven”!
En vanuit een valse start blijf dat kind dat doen, hxc3xa8; moet ook wel om te kunnen overleven.

Zo, voor nu is het eventjes genoeg.
Moet weer aan het werk.
Ik vind zelf dat ik goed bezig ben, maar ik moet toegeven dat ik die goede moed, welke ik in mijn laatste posting aan iedereen had toegewenst, zelf niet altijd heb vast kunnen houden.
—————————————————————————————————–
Onderhevig zijnde aan herbelevingen, reeds maanden geleden genoteerd (na die droom waarin ik mijzelf, netzo als Jezus aan het kruis gespijkerd zag hangen):

Verwoestende leugens.

Mijn leven is op leugens gebouwd, vanuit leugens opgebouwd.
Een opeenstapeling van leugens.
Als die leugens van jongs af aan gevoed worden dan leef je dankzij die leugens.

Gooi je die leugens overboord, dan zinkt je schip, dan lijdt je letterlijk schipbreuk.

Mijn ptss heeft een scheepswrak van me gemaakt. (hoe letterlijk weer, want alles in mxe2x80x99n lijf gaat tekeer als een woeste binnenzee, het kolkt, bruist, suist, bonkt, enz., enz., aan 1 stuk door).

Die leugens zitten diep in mijn geest (mijn binnenzee) er in gekerfd, en zijn er met een verwoestende kracht ingehamerd.
Ze zijn onbeschrijfelijk groot over me gaan heersen, en willen niet zomaar weg.
Ze hebben macht over mijn geest / mijn denken gekregen, en dat willen ze zo houden.

Ik heb er mijn bestaansrecht aan leren ontlenen, werd gedwongen om die leugens steeds te bevestigen en te dienen, om te kunnen mogen bestaan.
Op die wijze opgevoed, ga je op den duur zelf(s) op zoek naar mensen welke die leugens (waar je voor hebt leren leven) zullen bevestigen.
Je bent ahw afhankelijk geworden van mensen, welke een beroep doen op xe2x80x9cjouwxe2x80x9d leugenachtige bestaan.( zodat je mag / kan voelen, dat je er mag zijn met xe2x80x9cjexe2x80x9d leugens.)

Je weet niet beter, of het is goed als iemand misbruik van je maakt (op basis van die leugens), want die leugens, daar leef je voor.
Je voelt je dxc3 n pas echt gelukkig, als er misbruik van je gemaakt wordt / als je misbruik van je kan laten maken.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ik werd alleen dxc3 n bevestigd (van jongs af aan) als ik me opofferde / de schuld op me nam / alles goed en prettig vond aan hetgeen zij van me eisten, en leerde om mijn bevrediging te vinden / mijn bevestiging xe2x80″ bestemming te mogen voelen, als ik de wensen van andermans ogen af zou (kunnen) lezen; en om me dan dermate op te offeren, om al hun wensen, met al mijn kracht, voor hen in vervulling te xe2x80x9clatenxe2x80x9d / doen gaan.

Je gaat zelf in die leugens geloven, en dat is het ergste.
Vanuit overlevingstactiek, geloof je alles om niet in een zwart gat te hoeven vallen.
Want als je die leugens loslaat, is er niets meer om voor te leven, dan val je in xc3xa9xc3xa9n groot diep en zwart gat. En al je handvaten zijn weg!

Daarom, als je achter de waarheid komen wilt, moet je rigoureus kappen met iedereen welke jouw leugenleven gevoed heeft. ( En wil blijven voeden.)
Alle leugenbanden doorknippen.
Met heel je familie kappen die met jouw leugens hebben xe2x80x9cmeegeleefdxe2x80x9d (ze gevoed hebben, en er aan hebben meegedaan / meegewerkt.)
Al je vriendenxe2x80x9d foetsiexe2x80x9d; al het oude dat vanuit die leugens is opgebouwd ahw weggooien, en helemaal met niets, opnieuw beginnen met bouwen.

BLANCO! Helemaal vanuit een 0 punt.

Je moet ( xe2x80x9cschoon aan de haakxe2x80x9d ), opnieuw geboren worden.
Een nieuw leven krijgen, dankzij de kennis van goed en kwaad.
Al het kwaad onder ogen krijgen, inzien (inzicht verwerven), en wxc3xa8g ermee : dxc3 xc3 r wil ik niet meer aan meedoen, daar wil ik niet meer aan vastzitten: aan valse beloftes, enz.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Opruiming in de geest: een kluwen ontrafelen.
Het goede behouden, en het kwade eruit verwijderen.
Je moet schoonmaak houden, schoonwassen die geest, schiften, xe2x80x9cde schapen van de bokken scheidenxe2x80x9d.

En dan moet je alles steeds opnieuw doorworstelen.
Je hoort opnieuw het krijsen, en voelt opnieuw het geestelijke geweld, waarmee die leugens erin zijn gemept en geramd.

Alles voel je letterlijk weer gebeuren.
De pijn is wurgend, moordend. Het gebeurt OPNIEUW in je geest, gaat OPNIEUW door je heen; en je voelt hoe het gevoeld moet hebben vroeger.
Je wordt er nu pas echt duizelig en misselijk van, staat nu pas te tollen op je benen.
Je voelt het letterlijk scheuren en hameren in je hoofd.
Voelt hoe ze je xe2x80x9chet licht in de ogen niet hebben gegundxe2x80x9d, hoe ze je stekeblind hebben gemaakt voor de waarheid.

Voelt, hoe ze je de ene dreun na de andere verkopen.
Voelt, hoe het letterlijk voelde, toen ze tegen je snauwden en krijsten, van : xe2x80x9cvoor mijn part kan je barsten, van mijn part sla ik je je hersens in, van mijn part kan je oprotten, wegrotten, jij stuk vuil, drek en ellendelingxe2x80x9d.
Voelt, hoe ze je monddood maken, je de hoek intrappen, je vertrappen, hoe ze je geest verwoesten met hun leugens.

Dat zijn voor mij nu de herbelevingen.
Alles wat er in de geest in is gehamerd, aan en met geweld, voel ik nu al jaren letterlijk gebeuren; en ik herbeleef opnieuw die vreselijke, onbeschrijfelijke angsten.
Ik voel hoe ze over mij heen stampen, me de grond inboren, me in de ijskou laten staan.
Ik voel hoe ze aan me zitten te vreten, me op de zenuwen zitten te werken, me bijschaven naar hun wensen, naar hun model, wat zij van mij willen maken.

Hoe ze me verbouwen, heel mijn geest ombouwen, steeds weer opnieuw, naar hun beeld, en naar hun gelijkenis.
Ik moet gaan gelijken op hun boze-geesten-wensen, meedoen als een verlengstuk van hun boze geest.
Worden zoals zij willen dat ik worden zal: hun bezit!
Ze trekken mijn geest letterlijk alle kanten op, welke zij willen hebben dat ik op zal gaan.

Ze sollen met me, willen dat ze met, en om me kunnen lachen; dat ik hen vermaak, ondanks wat ze met me doen.
Lachen, xe2x80x9cwillen kunnen lachenxe2x80x9d, en ik MOET persxc3xa9 meelachen, dankbaarheid tonen, buigen als een knipmes; kunstjes vertonen, als hun goed gedresseerd schoothondje: xe2x80x9ccommando xc3xb2p, commando nxc3xa9xc3xa9r, af, en bibberen!!!!!

Je voelt letterlijk hoe ze de touwtjes in handen nemen in je geest, en hoe ze aan die touwtjes beginnen te trekken (pijn, pijn de hele dag); hoe ze met man en macht bezig zijn om je te kunnen blijven besturen daarmee.

Hoe ze dus macht over je nemen, trekken, je manipuleren, fijnpersen, uitpersen, afpersen, leegzuigen, xe2x80xa6xe2x80xa6..om je dan te laten vallen als een baksteen zodra ze je eventjes niet meer kunnen gebruiken.
Je weet letterlijk niet meer wat voor en achter is, en je doet alles om eindelijk eens met rust gelaten te zullen worden.

Je wordt slaafs, gaat hen vereren dweept met hen, omhelst hun straf; omhelst het blok beton dat je moeder is, omdat je zxc3xb3 hunkert naar warmte, naar bevestiging; je bent bereid om daar alles voor te doen, alles voor op te geven.
Alleenxe2x80xa6.., je doet het nooit goed genoeg naar hun zin.

Want waar ze op uit zijn, om mijn ziel van me af te nemen, om die te bezoedelen en te bezetten, uit me te rukken en hxc3xa8n eigen te maken; datgene waar ze xc3xa9cht op uit zijn en het op hebben gemunt, juist dat, dat lukt hen niet.
En daarom zinnen ze op wraak; met hun jaloerse blikken proberen ze me te doden, me te doorboren van / met venijn, nxc3xb2g woester worden ze, nog geraffineerder, als bezetene gaan ze te werk.

Ze roepen hulptroepen in, gaan me te lijf met zxe2x80x99n allen, brengen me voor het executiepeloton, kruisigen mij, dansen van plezier voor dat kruis op die eenzame heuvel waaraan ze me gespijkerd hebben en denken dat ze het nu hebben gemaakt!!!!! vieren feest, jubelen en kraaien het uit.

En iedereen heeft het gedaan, iedereen heeft met hen mee gedaan, achter me aangezeten en op me zitten loeren totdat ie zijn slag (letterlijk) kon slaan, totdat ie me te pakken kon nemen om me uit te gaan wonen in mxe2x80x99n geest, om me af te gaan beulen, om me op te gaan jagen, me op te zwepen, me er van langs konden geven met hun haat, hun woede (en met hun schuld er bovenop, en er achteraan gesmeten).
Hun boetekleed dat ik verplicht was om voor hen allen te dragen. Hun hoon, hun verwijt, hun misprijzen, hun kwaadsprekerij.

Hoe ze zich op me bot VIEREN, ik voel het gebeuren, hun triomf, ik zie hun zegetochten langs me trekken, hoe ze paraderen voor mijn bloedend aangezicht; hoe ze vanuit hun ooghoeken naar me grijnzen, en genieten van hun overwinningsmars.
Heen en weer dansen ze, als in een polonaise; ze voelen zich de koning te rijk, genieten met volle teugen.

Een voor hen verlustigend genieten, in zelfbevredigende lust.
Een lust voor hun oog, zo hang ik daar, xe2x80x9cdass stell ich dahxe2x80x9d.
Tentoongesteld, de voorstelling is uitverkocht, geen kaartjes meer te koop.
Alleen ik ben te koop, maar niemand wil me (nog) meer hebben.
Afgedankt voor goed en voor immer, als vergane glorie, die geen glorie wilde oogsten, die nederig was van aard, maar neder moest dalen ter helle.

Ze hebben me goed bedeeld met hun slagen, xe2x80x9cneexe2x80x9d ze zijn niet zuinig geweest, en zeker niet zuinig op me geweest.
Ze hebben me goed toegetakeld, en me alle kleuren van de regenboog laten aanschouwen;
niet alleen de bonte en de blauwe, ook de groene en de gele, en ook dat waren er vele.
Ze konden mij niet velen.
Voor hen was ik de doorn in hun oog, mijn licht konden ze niet verdragen.
Dus wat zij toen met me deden kon ook het daglicht niet verdragen.

Ik leerde om hen te behagen, hen voorspoed te brengen, en om hun tegenspoed weg te dragen.
God, vergeef het hen!……… weten ze niet wat ze doen??

Prinsheerlijk hangt ze daar, of was ze een prinses?
Lijdzaam, volgzaam, maar toch niet verloren, xe2x80xa6xe2x80xa6xe2x80xa6vanaf den beginne al uitverkoren!
——————————————————————————————————
En als ik dan helemaal stuk
was gemaakt
van hxc3xb9n ellende,
hun valse beschuldigingen,
dan werd er tot slot
gesnauwd
verweten
toegebeten :

Je hxc3xa8bt je kruis maar te drxc3 gen, dat moet ik ook!!

als het sluitstukje
en hun slotsom
hun conclusie,
van hun hel
en verdoemenis,
op mij overgedragen
en over mij
afgeroepen,
keer op keer
weer

Maar hun kruis
was hun haat,
en ik
moest
hun haat
voor hen
wegdragen,
wegwerken
keer op keer
weer
——————————————————————————————————
Het komt allemaal terug:

Vroeger schaamde ik me voor mijn gedachten
voor alles waar ik uit bestond.
Alles wat ik zou doen of denken
al mijn vragen, al mijn twijfel,
al mijn onterechte schuld.

Schaam! schaam, de ogen uit mijn kop
voor jou,
me voorgehouden zonder woorden
alleen met blikken, houding,
zwarte ogen van mijn vader,
moeder, m’n broer, m’n zus.
m’n klasgenoten, m’n juf.
De medeleerlingen van muziekles.

Alles en altijd, overal schamen
schamen dat ik bestond.
Wat ik evt. zou gaan durven.
Durven om adem te halen
om uit m’n doppen te kijken,
om wat ik zou lezen, of ik wel mxc3xb2cht
kijken, lezen, schrijven, lopen,
wezen,
mag niet zijn wie ik ben.

Moet gekneed worden
gekneed blijven
door hun ruwe bolster,
ik,
blanke pit
word zwartgemaakt.

De vuilnishoop
van hun boze gedachten
alles op 1 hoop gesmeten,
alles naar mijn hart.
Mijn ziel
bedolven
onder hun verdoemenis
van hun
gedachten over mij.

Met hun boze verwensen
doemdenken
de zondebok
zondebok
zondebok
van iedereen
ik
ik
ik ben nergens

Angst, angst
om te bestaan
gezien te worden
er te MOETEN ZIJN
in hun midden
dwars door midden
worden mijn gedachten
door hen gezaagd
verscheurd
door hun haat
hun ellende.

Wxc3xa8g met dat misbaksel,
dat schepsel
dat ben ik.

Automaat
gebruiksvoorwerp
wegwerpartikel
te vaak gebruikt
door hun schade en
hun schande.

Wijs geworden
door hun schuld
met hoon beladen
en bespot
tegen het behang
geplakt.

Gekortwiekt
zonder vleugels
vleugellam
voor eeuwig
vagevuur om me heen
dreiging
een en al ellendeling
dat ben ik.

Oorzaak van hun venijn
dat zal nog een staartje hebben
schiet maar op
die dondersteen
dat ben ik.

Opgejaagd
uitgejouwd
heel schijnheilig aan hun teugels
sterk van handen fijn geknepen
tot moes geslagen
in mijn hoofd
dat ben ik.

Schandalig
een schande voor
de familie
alle steken laten vallen
dat ben ik.

Ingerukt mars
’t zwijgen opgelegd
in de macht genomen
overgenomen
er onder door gegaan
van pure angst
laten liggen
laten vallen
door hen
dat ben ik.

Wakker worden
angst
ogen open
angst
pijn ervaren
angst
krampen
verkrampen
angst.

Pure angst
schrik overal
in de benen
weh je gebeente!
angsten
slaan
om het hart

Dreiging
bedreiging
woede afgeven
op mij
ik besta
uit
pure angst
dat ben ik.

Afgeschild
afgeschilderd
afgeserveerd
afgeschraapt
in mootjes gehakt
in vieren gedeeld
gekielhaald
gescalpeerd
dat ben ik.

Losgeslagen
er op losgeslagen
losgeweekt
van mijn schepper
mijn heiland
mijn alles
mijn lieveling
leeggezogen
bedwelmd
bespot
beschimpt
achtergelaten
dat was ik.
——————————————————————————————————
Ik zou zo graag
mooiere
woorden
schrijven.

Woorden die
over lieve
dingen gaan.

Woorden
die veel
goeds
beloven.

Ik wil woorden
schrijven
die over
de Liefde
gaan.

Maar
er zit nog
zoveel voor.

Zoveel schaduw op
die warme
liefdeswoorden.

Mies.
——————————————————————————————————

Vervolg op de 2e pagina van PTSS – Triggers!