toen ik je miste
mij vergiste?
dat jij
deed zxc3xb3 aardig
zo voortvaardig?
mij liet
in de steek
terwijl ik keek
zag jij mij niet
zitten nog staan
en bent
zonder reden
weg….gegaan!
Druk mijn handdruk
druk mijn stempel
doch, niet op jou.
Ik ga weer verder
en hoop:
tot gauw!
tekening van kareldg
Ik dreig echt helemaal knettergek
te worden van de pijn,
of dreigt de pijn mij?
Op de vlucht
pijn bij iedere zucht
ademhaling lijkt verboden
te zijn
Verboden terrein
voor mij
om hier te leven
is dit een gegeven?
Waar mag ik zijn
met mijn woorden
die niet te geven zijn aan
wat ik al zxc3xb3 lang
moet ondergaan
Echt in mijn lichaam ondervind
dit smartenkind
die letterlijk onderdrukt
totaal gaat gebukt
onder horror in haar hoofd
Een hoofd-stuk
nooit vermeld in medische boeken
toch blijft die gruwel mij bezoeken
bedelven, begraven onder
is dit een wonder?
Dat ik niet de hand sla aan mijzelf
mijn eigen graf niet delf?
Als leven zo’n pijn doet
echt, zo’n onmenselijke,
lichamelijk te ondergane pijn
hoe moet ik dan leven
hoe kan ik zijn?
Laat alle alarmbellen rinkelen
luid de noodklok
trek aan de noodrem
van het leven
dat ik lijd!
Heer, bevrijd
mij van
dit gegeven
waar ik strijd
in zo’n gruwelijk
gekmakend leven
uithouden moet, ik
maar ik stik
De Snik!
tekening van kareldg
Kom tijd
kom raad
sta mij paraat
fluister de luister
in mijn oor
die ik graag hoor:
Gehoorapparaat!
Je bent wel iets,
want je hebt tranen
gelaten
en die
zijn niet
voor niets,
die zijn
van jou
en die
zijn
ECHT.
Je bestaat
je tranen
hebben
waarde,
dus
de conclusie:
Je WAARDE
Bestaat
ECHT.
Lief opgesloten kind,
Ik geef heel veel om jou,
en als ik kon
als ik mocht
als het mogelijk was,
dan zat ik nu al
in je kamer.
Als het mocht
hield ik je tegen me aan
heel zacht
heel knus
maar toch ook
heel vrij
Als het mocht
als het kon
dan liep ik
zo hard
als ik kon
Ik stopte
met lopen
voor jouw deur
voor jouw kamer
en ik blijf hopen
lief, zacht kind
doe hem open.
die deur
houd hem niet tegen
houd hem niet dicht
want ik wil zien
jouw lieve gezicht
jou nemen
in mijn armen
je eventjes maar
verwarmen
maar toch ook weer
voor altijd
lieve meid.
tekening van kareldg
Een impressie van de kleuren, plus voor mij ook de geuren, die deze dag toch goed hebben gemaakt. Heerlijk om mijn hart wat aan op te kunnen halen!
Ik had nl mijn stoute schoenen aangetrokken, en ben met de Nikon van Karel onze tuin doorgebanjerd, in een poging om spontaan wat van mijn favorieten kleuren vast te leggen.
Met het resultaat was ik best tevreden. In ieder geval deed het mij erg goed om er complimenten over te krijgen van Karel. Dit was nl de 1e keer dat ik dit toestel van hem had ‘ingepikt’, en had gedurfd.
Helaas voor jullie is dit geen geurenblog, maar hier dus toch ‘van alles door mekaar’.
Het mooiste komt deze kleurenpracht natuurlijk tot haar recht als jullie de moeite willen nemen om even op de thumbnail te klikken.
Ik zou zeggen, wandel maar even met me mee door de kleuren in onze tuin:
Ik weet niet of jullie dat ook hebben, maar als ik bloemen op een foto zie staan (of bv op tv), dan kan ik de geur ervan ook ruiken. Waarschijnlijk is dat dan een geurengeheugen, ofzo(?)
Voor mij was dit ‘het oppeppertje van de dag’.
Geeft het mij weer moed, net zoals jullie fijne en lieve reakties mij telkens weer zo aangenaam verrassen en goed doen.
Een dubbel ‘dank je wel’!
En ook een kleurrijk weekend toegewenst.
Dat we het zo goed mogelijk in mogen kleuren, in ieder geval!
Met dank aan Karel, die mij geholpen heeft met bewerken e.d. in de pc.
Ik durf niet te vertellen hoeveel pijn ik lijd
echt, lichamelijke pijn!
Ik ben bang voor afwijzing
bang voor het isolement
bang voor de valse beschuldigingen
van een aansteller te zijn
van een fantast te spelen
dat zeiden er stiekem al zovelen
dat lieten zij mij voelen
eigen schuld
dikke bult
had je maar beter "zus of zo"
moeten luisteren
meer moeten pleasen
meer anderen naar de ogen kijken
meer het goede voorbeeld moeten geven
meer, al van te voren
in alles moeten voorzien
mijn pijn
mag niet worden gezien
wie niet weg is
met zijn pijn
wordt uitgescholden
krijgt er van langs
krijgt op haar falie
wordt vertrapt
is een comediant
een aansteller
een aandachtstrekker
enzovoort
vermoord
geestelijk
dat werd ik.
Ik ben kapot gemaakt door de valse beschuldigingen van mijn moeder, de minachtende houding van mijn broertje en zus.
Ik heb geleerd om alles in te moeten leveren
aan hen, zodat zij mooie sier konden maken met mijn positieve energie.
Dit, vooral ook mijn vader, die held op sokken, die net deed alsof hij de Liefde Gods zelve in zich had voor mij.
De charlatan, de grote leugenaar.
Al mijn pijn
het is het verdriet
wat niemand ooit wilde zien, geloven.
En waarom, omdat ZIJ het waren die mij dagelijks zoveel pijn bezorgden.
Zij die zitten in mijn hoofd, en daar nog steeds de dienst uitmaken.
Zodat ik totaal niets beginnen kan voor mezelf.
Ja, ik vecht mij wel rot daartegen.
Ze zeggen allemaal, geven mij allen het advies:"je moet doen wat je leuk vind". En ik vind veel dingen leuk!
Doe ook ENORM mijn best.
Maar, het is vechten tegen de bierkaai, want nog steeds wordt door die gruwelijke, mij totaal overheersende, niet te omschrijven pijn, mij een normaal leven belet.
Nee. en ik mag niet klagen, dat mag niet, dan ben ik een ouwe zeur.
Dan schrijft iedereen mij af.
Vraag: Klad, of Nu publiceren ?????????????????
Een paar foto’s vanuit de krant.
Hieronder het (katholieke) kerkje uit 1739. Het staat bij ons in de straat.
Ons dorp telt 848 inwoners.
Zie hier een molenaar die de "wind in de zeilen heeft".
In een dorpje hier vlakbij:
Die durft, hxc3xa8?
Vroeger ging ik hier het (volkoren)meel halen, om zelf brood te bakken (met de hand gekneed).
Nu verkopen ze geen meel meer, helaas.
Voor allen een heel fijn weekend gewenst ❤
Alle liefs,
Miesje
In het doolhof rent een wond
in mijn lichaam rent wond rond
van boven, weer naar beneden
wond verdwaald in het verleden
In de vernieling
zonder bezieling
met alleen maar straf
weer terug bij
AF!
p.s. sorry voor mijn trieste bericht
het gaat niet zo goed, maar zal mij wel weer proberen om op te peppen;
hoewel ik het niet meer zie zitten. (zoveel gruwel-pijn)
Wezenloos staar ik voor me uit
neem geen beslissing, geen besluit
voer ik helemaal niets meer uit
ben ik verslagen en zo stil
geen energie meer die ik verspil
de spil van het
geheel en al verslonden
lik niet eens mijn wonden
omdat daar niets van is te zien,
niets van wat ik verdien
Stil van buiten
geen tranen uiten
levenloos leven
van binnen heerst het beven
gevangene opgesloten
Een verleden tijd
onbevrijd
niet gedijd
aan pijnen lijd
die, niet gezien
geen daglicht zien
niet kunnen verdragen
al die plagen
al hun kommer en kwel
in een lichaam verstopt
bestaan ze wel
Ze mogen niet naar buiten
ik mag ze echt niet uiten
geen tranen laten in tuiten
moet alle deuren sluiten
alle gevoel op slot
gehoren naar hun gebod
verboden laten heersen
en mijn gevoel beheersen
Verstoppen in hoeken en gaten
zo krijgen zij niet in de gaten
dat ik zie en voel hoe ze zijn
doe ik alsof, er is geen pijn
in en om mij heen
leef een leven van geen
bestaan mogen hebben zonder hen
te dienen, en ik ren
vlieg voor hun vereisten
zodat het wereldje zal kloppen
waarin de boze zich kan verstoppen
zich verdekt op kan stellen
ik niet mag en zal vertellen
van hoe zij werkelijk zijn
hoe ik lijd aan hun pijn
hun trucen en hun plagen
zij mij levenslang willen begraven
in hun uit-
dagen!
Mies aan de borst van haar moeder: ‘ijskoud de beste’!
Dik voor mekaar
Overlevings-kunst, en groeiproces met PTSS 
Recente reacties