Vervolg op het voorgaande blog, EMDR

En dan lag ik vannacht slapeloos te wezen.
.
In heel mijn wezen
zoals altijd.
Met een
zich op mij uitlevende
aan onderhevige
onvoorstelbaar levendige
orkaan, van kracht tien
.
een niet uit te drukken
mij onderdrukkende
chaos aan #$*^&#
een woord
dat ik in een woordenboek
nog nooit heb gezien
.
Dan pas schiet mij (in mijn lichaam letterlijk)
te binnen
hoe de EMDR
tot slot
toch letterlijk
uit de klauwen liep
.
Dat ik, na het benoemen van die vreselijke angst,
die terug kwam
van heel diep
.
de chaos binnen in mij
niet meer onder controle kreeg
en mij, net zoals die giga pijn
totaal overnam.
.
hoe ik dubbel sloeg met mijn lichaam
ik helemaal zat te schokken
hoe de chaos daaraan
niet te beheersen viel
.
Er viel een van de dubbeltjes door
ms een kwartje
euro’s kan ook
en Miesje ging op in rook
van het vurig branden
.
Niet uit te branden
hoe mijn hele lichaam
onbeheersbaar aan de haal ging
met mij
.
Dit soort aanvallen
die iets weg hebben
van een epileptische aanval
maar het niet zijn
heb ik in het verleden dikwijls gehad
zonder te weten destijds
dat het PTSS-gerelateerd was
maar toen wel al die afschuwelijke pijnen onderging
en onderhevig was aan ‘herbeleving’
.

Enfin
Bij Mieke was daar dus
(ha, als een soort afsluitertje)
ditzelfde gebeuren
Dat het letterlijk en geestelijk schokkende je inhaalt
juist als je ontspannen bent
mede ook, denk ik
door het inzicht van die enorme verdrongen angst
.

Mieke stond er niet raar van te kijken
ze weet, en kent de reacties
die een soort van uitgelokt kunnen worden
tijdens, en na een EMDR-gebeuren.

Ik ging wat bewegen met mijn voeten
om de controle weer te kunnen voelen
waarop een compliment van Mieke volgde.
Ook gaf ze mij mijn beker thee
zodat het schokken naar de achtergrond verdween
en ik weer enigszins bij mijn ‘positieve’ kwam
.
Ja, dit was het dan
.
😉