doorgedrongen in heel mijn wezen

Iedere dag opnieuw
besluipt mij de angst
voor wat er zou
kunnen gaan gebeuren
aan straf:
‘bij de beesten af’
.
mijn hele leven is dit zo geweest
onbewust meer dan bevreesd
echter nooit opgemerkt
en automatisch, vaak letterlijk
perfect weer weggewerkt
.

in het geniep
een vrees die men schiep
.
in het verborgene
voor mij niet te bepalen
hoe ik mijn
zogenaamde schuld
steeds moest zien te
betalen
.
hoe daar altijd
onbewust
die grote dreiging
op mij werd afgevuurd
.
het vuur aan mijn schenen
de waarheid erachter
nooit aan mij
verschenen
.
geen herinneringen
bewaard
vergeven en vergeten
het ligt in mijn aard
door hen
echter dermate verdraaid
alsof ik was
‘totally’ niets waard.
.
En dan in het heden:
Aanvang van een nieuwe dag
en ik overleg
mijn eventuele plan
.
In mijn hoofd bedenk ik wat ik zou kunnen
en moeten doen
.
De mogelijkheden, de keuzes
‘ze vliegen me aan’
doch niet ‘voorbij’
en het (angst-)zweet breekt uit
in
en over mij
.
Pijn, krampen, hartslag
alles overstijgt mijn
‘kunnen verdragen’
waarna het mij plots
in alle hevigheid
begint te dagen
.
dat alle dagen
(en nachten bovendien)
ik nooit duidelijk heb ingezien
wat er zich
onverdeeld
heeft gespeeld
in mij
.
Dermate routinematig
de veroorzakers
meer dan nalatig
door hen bewust voor hun karretje
gespannen
met als gevolg
dat elke vezel in mij
ongelooflijk stak blijft
aangespannen
.
Een rechtszaak
zal ik nooit aanspannen
.
Een onmogelijkheid
als het gaat om hersenspoeling
en psychisch geweld
doch ondertussen
word ik voortdurend
meer gekweld
.
Nee, ik heb geen rancune
geen wraak, noch wrok
.
Daarbij wel vermeldend
dat ik mij voel
als een
te vaak gewassen
en op volle toeren
gecentrifugeerde ouwe sok
.

En dan komt er een link aan een herinnering terug:
Hoe ik als klein meisje van ms nog geen jaar
op volle toeren
naar beneden sjees
de bomen aan mij voorbij zie schieten
.

mijn zicht
in nevelen gehuld
de wielen onder mij
doorgevend iedere bult
sleuf aan oneffenheden
in die uitgesleten
steil bergaf lopende grond
van zo lang geleden
.
Mijn 7 jaar oudere zus
heeft mij boven op die steile berg
met kinderwagen en al
losgelaten
de afgrond in
.
Was het voor haar eigen gewin
vanuit een jaloezie
?
En wat ik nu pas zie
:
Het was hun aller passie
om al hun oneffenheden
door mij
glad te laten strijken
zodat zij allen
met de eer
konden gaan strijken
.
C’est tout
Want ik ben al jaren
meer dan moe
!

.

Och wat maakt het uit