Het modernste ziekenhuis van Nederland

Hierboven zien jullie een foto van de hal op de begane grond van het modenste ziekenhuis van Nederland.
De foto is een beetje van onderaf genomen. Maar je kan er goed op zien, hoe kil het daarbinnen is. Ik vind het op een gevangenis lijken. Niet dat ik daar ooit in heb gezeten, haha; maar zo zie ik dat wel eens in een film. Een legbatterij voor kippen, komt ook wel in de buurt (even lekker dollen hier).

Die twee ‘knappe koppen’ zijn ontslagen directieleden. Ze hebben te veel geld uitgegeven (om het zo maar eens te zeggen).

Dit ziekenhuis is vorige week ook op het journaal te zien geweest; waarom, dat moge duidelijk zijn.

Laten wij nu op de 2e dag na de opening op controle moeten bij de dermatoloog. Nou, het loog er niet om daarbinnen. Wat een herrie, het was net alsof je buiten zat ipv in een ziekenhuis. Midden in die lange kale hal stonden hier en daar meldpunten voor de specialisten opgesteld. Er stonden "plukjes" van rode banken, die in een straatbeeld leuk zouden hebben gestaan (met de ruggen aan elkaar vast en dan versprongen van elkaar, een beetje moderne kunst, ).

Op de vloer lagen tegels, waarvan stroken tegels die behoorlijk glad waren.
Ik kon niet tegen de herrie van al die tikkende schoenen die maar voorbij bleven komen (ja, met mensen erin dan, hxc3xa8?). Ik kreeg dus slapende benen van die banken. Je kon er niet ‘fatsoenlijk’ op zitten. Ja, als een klein kind op een veel te grote stoel, met je benen ‘de lucht in’. Een beetje van die hangplekken ;-). Nergens was iets van aankleding, geen kapstokken, ofzo. Nu ja, het was toch te koud om je jas uit te doen.
Op de begane grond waren diverse winkels, plus een paar restaurants. Het leek ook wel wat op een modern winkelcentrum. 

Voor de zekerheid waren we op de fiets gegaan (20 minuten). Dat was maar goed ook, het was er xc3xa9xc3xa9n grote fille . Er gearriveerd konden we amper de weg oversteken.

Toen wij ons aanmeldden bij de desbetreffende balie, midden in die enorm lange kale ‘straat’, bleek dat de secretaresse Karel’s afspraak vergeten was om in de pc te zetten. Gelukkig herkende ze ons nog, en ‘plakte’ ze ons ertussen.

Eigenlijk hebben we erg moeten lachen. Want ineens verscheen de dermatoloog in de deuropening van zijn kamer(tje). Kijkt heel verdwaasd in het rond. Roept keihard de naam van de volgende patient, speurend van …"waar zou ie zitten….wie zal het zijn…."??? Echt een zoekplaatje voor hem daar in die grote hal. ‘Voor hetzelfde geld’ zit de patient aan de achterkant van het dichtsbijzijnde zitje. (halfronde banken met dus aan 2 kanten zitplaatsen).

Daarna waren wij aan de beurt. De dermatoloog had ons al herkend. De man kon er zelf niet over uit, dat hij daar zo afgesloten van enig contact in een klein kamertje was gestopt. Hij begon zelf ook te vertellen, over dat hij ahw een toeter moest hebben om zijn patienten ergens vandaan te kunnen roepen. Dat hij veel van zijn patienten niet kende. Dat hij het contact met zijn secretaresse miste, en het intieme van een eigen wachtkamer, e.d..

Gelukkig hoeft Karel niet meer terug te komen. De arts zei wel dat hij tijdens het wegsnijden toch had gedacht dat het niet goed zou zijn. Hij had een soort van cyste ontdekt, die zich daar al had uitgebreid.
Maar alles was verwijderd, en niets was kwaadaardig gebleken.

We zijn het ziekenhuis wat gaan verkennen. De arts had ons al gezegd dat de entree vanuit de parkeergarage zo vreselijk koud was. Maar zxc3xb3 koud! Echt niet normaal. Die doen daar aan klantenwinning :-). Ook bij de betaalautomaten voor de parkeergarage stond je vreselijk op de koude tocht. En je moest er nog voor in de rij staan ook.

Bovenaan de parkeergarage kregen we een appel aangeboden. Ik zei nog : "zxc3xb3xc3xb3h, die zijn goed gekoeld". "ja, en ik ook", antwoordde de gulle gever. Daarom zei ik het eigenlijk ook. Ik vond het naar voor die man, dat hij daar zo in de kou moest staan met zijn appels :-).

De p.g. was ook al zo’n ontzettend lang eind. De auto’s reden in een stoet voorbij om een plekje te kunnen bemachtigen. Mensen moesten een aardig eind lopen om bij de entree te kunnen komen.

Gelukkig zijn we ook nog even naar de pijnpoli gaan zoeken. Daar moet ik a.s vrijdag om 9 uur zijn.
Oh, en op die toiletten daar……dxc3 t was me schrikken. De handendroogautomaat, die maakte toch een herrie. Ik schoot in de lach! Gewoon van de zenuwen, omdat ik zo enorm schrok van dat geluid toen een mevrouw hem gebruikte. Ik zei: "het lijkt hier wel survival of the fitness". Een ander meisje liep snel weg, evenals Karel, die het tot buiten kon horen.

Volgens de krant blijkt er een ‘waterkanaaltje’ in het midden van die hal te lopen, doch dat was om ongelukken te voorkomen met planken afgedekt.

In datzelfde artikel stond ook, dat de patienten die opgenomen zijn, het er wel lux blijken te hebben. Met een monitor aan bed waar ze mee kunnen internetten, tv kijken en telefoneren. Alles kunnen ze er mee bedienen, hun schuifdeur naar een soort huiskamer, enz. Ze hebben allemaal een eigen kamer met eigen badkamer, en het personeel komt naar hen toe. De maaltijden worden met robots naar de afdeling gebracht. Ja, modern is het wel, voor de liggende patient als een hotel.

Ik heb mezelf daar eens lekker uit kunnen leven in het verbazen. Maar eigenlijk had ik de hele tijd de bibbers en was ik duizelig. Natuurlijk hoop ik daar niet vaak te komen.

De volgende dag stond er weer een stuk over in de krant, nl dat het zo’n verkeerschaos was geweest. Dus dat wordt ook as vrijdag weer fietsen, maar daar houd ik wel van; alleen zxc3xb3 vroeg……….!?

We zullen wel zien, vandaag was ik ook al vanaf 5 uur wakker.

"the early bird catches the worm"!

Nu dat zonnetje er nog bij, voor as vrijdag.

————————————————————————————————–

p.s. Tja, ik probeer hier een patijtje vrolijk te wezen.
Maar het valt de laatse dagen niet mee.
Het is erger dan ooit was. Al die krampen, dag en nacht.
Daarom, niet kunnen ontspannen, lezen, en ook niet slapen.
Momenteel lig ik echt op apegapen :(.
Tja, daar zeg je wat: "kxc3xb2n ik dat maar"!

p.p.s. Het originele bericht had ik begin van de week al geschreven.