Ik dreig echt helemaal knettergek
te worden van de pijn,
of dreigt de pijn mij?
Op de vlucht
pijn bij iedere zucht
ademhaling lijkt verboden
te zijn
Verboden terrein
voor mij
om hier te leven
is dit een gegeven?
Waar mag ik zijn
met mijn woorden
die niet te geven zijn aan
wat ik al zxc3xb3 lang
moet ondergaan
Echt in mijn lichaam ondervind
dit smartenkind
die letterlijk onderdrukt
totaal gaat gebukt
onder horror in haar hoofd
Een hoofd-stuk
nooit vermeld in medische boeken
toch blijft die gruwel mij bezoeken
bedelven, begraven onder
is dit een wonder?
Dat ik niet de hand sla aan mijzelf
mijn eigen graf niet delf?
Als leven zo’n pijn doet
echt, zo’n onmenselijke,
lichamelijk te ondergane pijn
hoe moet ik dan leven
hoe kan ik zijn?
Laat alle alarmbellen rinkelen
luid de noodklok
trek aan de noodrem
van het leven
dat ik lijd!
Heer, bevrijd
mij van
dit gegeven
waar ik strijd
in zo’n gruwelijk
gekmakend leven
uithouden moet, ik
maar ik stik
De Snik!
tekening van kareldg
Overlevings-kunst, en groeiproces met PTSS 
Lieve, lieve Mies,
Mág jij je wel eens triest voelen?
Mág je wel toegeven t je zoveel pijn hebt?
Mág het eens niet goed gaan?
Of moet je je altij maar goed voelen?
Anderen laten geloven dat het opwaarts aat allemaal.
En dat continu maar door.
Helaas, Mies, dat houd je niet vol.
Alleen maar jezelf oppeppen wérkt niet op lange duur.
Je mág je rot voelen, zet je daar niet overheen.
Daarmee sta je je eigen geluk in de weg.
Niet dat het makkelijk is, maar ik denk….het beste voor jou.
Heel veel sterkte daarginds.
Liefs!!
LikeLike
@ Lieve Kim, je hebt gelijk! Dat mag ik allemaal niet!
Zo ben ik afgericht en gedresseerd.
Echter het blijft maar steeds *pieper de piep* gaan, wat moet ik dan?
Niemand kan ik uitleggen wat ik onderga, voel me idd rot en verschrikkelijk EENZAAM!
Dank je wel voor je begrip, dikke KUSSSSS
voor jou!!!
LikeLike
Bedankt voor je superlieve en steunende reactie (zoals altijd)!
Zoals Kim al reageerde, je kan niet eeuwig een stijgende lijn volgen. Alles wat stijgt, zal ooit weer dalen (en vervolgens weer stijgen). Probeer te accepteren dat het soms helemaal niet goed met je gaat en geef jezelf ruimte om je pijn te uiten. Ik weet dat je dat nooit hebt gemogen, maar je blijft gevangen zitten in deze gevoelens als je ze altijd opkropt. Geniet van het mooie weer en het weekend! De zon zal je vast goed doen! En ik weet zeker dat je weer zal stijgen.
Liefs,
Nina
LikeLike
lieve mies
ook jij mag je verdrietig voelen
ook jij mag dit bericht hier neerzetten
wat jouw allemaal is aangedaan is niet niks
en dat je het daar moeilijk mee hebt is zo te begrijpen
je hoeft jezelf dus niet in te houden om te laten weten dat je verdriet hebt en pijn want jij mag er ook zijn
je bent al genoeg gestraft voor dingen die jij niks aan kon doen ik weet dat je je zelf weer op laat
maar ook jij mag je verdrietig voelen
er doorheen zitten
hopelijk kunnen wij jouw tot steun zijn
met de steun van je veilige haven
zodat je voelt dat je niet alleen staat in je strijd
ik denk aan je en blijf aan je denken
en laat je zeker niet in de steek
alle liefs en warme knuffel voor jouw
karin
LikeLike
Lieve Mies,
Kan me eigenlijk niet anders dan aansluiten bij je lieve bovenstaande bezoekers.
Meisje lief, jij mag verdrietig zijn.. daar heb je zo enorm alle redenen toe!
Maar dat van jezelf toe staan, accepteren en er laten zijn. Dat is nog erg moeilijk als ik het zo lees.
Van mij mag je verdrietig zijn, huilen.. Boos zijn, schreeuwen..
Ben wie je bent Mies, alles..
Ik denk aan jou!
Warme knuffel.
LikeLike
Wat kan ik zeggen…ook ik lijd aan lichamelijke pijnen maar die van jou zijn volgens mij te extreem voor woorden en geestelijke pijn alleen is al zo moeilijk te dragen..
In wat voor behandeling zit jij Mies, zit je uberhaupt wel in een behandeling, zou hier iets aan te doen zijn?
Dit is toch niet vol te houden zo…ik sta zoooooooo machteloos hier en iedereen om je heen die dicht bij je staat ook..
IK zei laatst al dat ik hier eens uitgebreid moet gaan lezen, heb net zelf therapie achter de rug, was erg zwaar, ze is een half uur over haar tijd gegaan, dus ik ben moe geestelijk, maar ik moet hier eens meer van gaan begrijpen, je zult ergens wel een soort van samenvatting hebben staan waar het ‘allemaal’ ooit is begonnen…
HEt is een ‘snik’ maar meer een schreeuw om hulp en ik vind het zo vreselijk pijnlijk om te lezen, want ik kan niks voor je betekenen…
liefssssssssss
LikeLike
Dank je miesje, ik zal het in googlen en daar dus ook eens voor gaan zitten…even een goed moment afwachten, maar ik sla alles op in dat warhoofdje van me hoor…
Vandaag en gister was het allemaal erg vermoeiend, vandaag goed bijslapen om morgen toch een beetje te gaan genieten van het lekker slenteren met vriendje op zoek naar??
Geen idee, als ik het zie weet ik het….
Moest van Peut bezig zijn met leuke dingen, was een goed maar zwaar gesprek, heel zwaar eerlijk gezegd, maar ik ga vanaf vandaag een dagboek bijhouden waar ik alleen de leuke momenten in op ga schrijven, zodat ik mezelf eigenlijk als het ware dwing om te zien dat er in iedere dag ook wel een geluks of tevredenheids momentje zit, misschien ook iets voor jou???
De pijn is zo erg aanwezig dat het niet moeilijk is om dat je hele dag te laten bepalen, maar dan zou ik die heerlijke knuffel van dat gekke beest bijna vergeten of dat hij me wakker zit te likken door mijn hele hand af te sabbelen…dus zo gaan we het dan maar even doen…
Ik laat je weten als ik die site heb bezocht…hoop dat ook jij morgen in staat bent om iets leuks te gaan doen…
kusssssssssssss
LikeLike
Wat ontzettend mooi, maar triest geschreven.
(Mooi gevonden trouwens, dat hoofd-stuk).
Ik zou graag iets voor je willen doen, maar ik kan je enkel via internet proberen te steunen in deze strijd. Laat de alarmbellen maar rinkelen, gooi het er maar uit. Het smartenkind mag gezien en getroost worden. Ik hoop zo voor je dat dit (lichamelijke en geestelijke) lijden minder wordt.
Liefs,
Nina
LikeLike
o lieve mies
wat is dit zo uit je hart geschreven en wat een emotie
steeds maar weer dag in dag uit die gruwelpijnen te moeten ondergaan
ik kan me voorstellen dat je niet meer weet waar te moeten gaan en staan
dat je vraagt aan God versta mijn vragen beantwoord aub mijn gebeden
dat de pijn zo intens mag helen
o mies ik gun je zo met heel mijn hart een leven zonder deze gruwelpijn
wat zou dat toch fantastisch zijn ik hoop dat die tijd voor jouw echt gaat komen dat deze gruwelpijn mag verdwijnen dat het niet alleen maar is in je dromen
met heel mijn hart wens ik je toe dat je hiervan verlost gaat worden
ik hoop het echt zo
lieve mies ik wens je heel veel sterkte en moed en heel veel warmte
en een warme knuffel van mij voor jouw
die kun je nu wel heel goed gebruiken
alle liefs van mij karin
LikeLike
Lieve Mies,
laat de woorden maar komen, je mag je nu uiten, jij en het ‘smartenkind’ in jou mag nu vertellen wat er allemaal is gebeurd. Het is nu veilig en sommige mensen zijn ook veilig. Ik herken wat je schrijft van een aantal jaren geleden, toen wist ik ook niet meer waar ik het moest zoeken vd pijn. Maar ik heb verlichting gevonden, dromen en wensen hervonden en het gaat hier veel beter :). Ik wens jou dat ook toe en ik hoop dat je af en toe wat licht vind in al het donker om je heen.
knuffel !
Alice
LikeLike
Het is SNIK.. tranen die mogen stromen mies
Wat heb je dit helder verwoord, intens met zoveel emoties..
Het is mooi geschreven, maar o zo pijnlijk om te lezen hoeveel pijn jij ervaard…
Een troostende arm,
een veilige hand
Mariska
LikeLike
Weet niet wat ik moet zeggen om je te troosten want het is zo zwaar!
Ik hou je vast geef je een dikke knuf en in gedachte ben ik bij je
lieve groet
LikeLike