Bij de pakken neerzitten
daar houd ik niet van
ik heb niets om aan te pakken
waar is mijn pakkie an?
Pak van mijn hart
groene paksoy
ik heb ’t te pakken
da’s niet zo mooi.
Uit pure nood
pak ik mijn pen
schrijf een pak schriften vol
totdat ik beter ben.
Ik houd van aanpakken
reik mij iets aan
en ik verpak het
da’s wel zo mooi gedaan.
Pak mij lief beet
laat mij niet gaan
van jou heb ik ’t te pakken
trek mijn mooiste pakje aan.
Een pak slaag
’n pak rammel
daar doe ‘k niet aan mee
ik geef alleen kusjes
aanpakken en weg ermee.
Inpakken en wegwezen
da’s wat ik wil
ik pak mijn koffer
en geef een gil!
Want, ik ben nog niet beter
mijn pak schriften niet vol
lastpakken die plagen
het pak is halfvol.
Voor allen een pakkerd
hier, pak ‘m beet
voordat ik je terugpak
en je vergeet.
Overlevings-kunst, en groeiproces met PTSS 
Wat een mooi gedicht Mies.
Zeer herkenbaar, ook voor mij.
Steeds weer de keuze om je lot, je verdriet en het onrecht aan God te geven.
Dan lukt het even en voel je even de bevrijding.Even geen zorg hoe je moet reageren, wat je moet doen, of waar je schuld ligt.
Maar ik merk dat ik mijn leven steeds weer terug in eigen handen neem, met de bijbehorende spanning.
Bidden maar, dat we ons hele hebben en houden, mogen geven en niet meer terugnemen.
Heel veel liefs,
Miriam
LikeLike
Lieve Mies,
Heel mooi zoals je dit hebt verwoord in je gedicht.
Ik ben zelf niet gelovig maar respecteer zeker andermans geloof en vind het bijzonder hoeveel het iemand kan geven.
Het is zwaar om je pijn te accepteren, ik kan het je alleen zeggen vanuit mijn perspectief zonder geloof. En weet daarin dat het een enorm gevecht is. Accepteren dat het er is, dat het pijn doet, dat het knokken is.
Ik leef met je mee, iedere keer als ik je verhaal lees. Dan voel ik je.
Ik krijg vaak zelf op mijn behandeling ook te horen dat het belangrijk is om te accepteren dat je gevoelens er zijn, (pijn, verdriet, angst enz) en vind dat zelf ook echt een enorme klus. Want hoe accepteer je? Je wilt zo graag nl dat het weg gaat, het veranderd en het beter wordt.
Ik wil je heel graag meegeven dat je het er mag laten zijn lieverd, alles wat je voelt.. je hebt zoveel meegemaakt, het heeft ruimte, erkenning, en uiteindelijk ook acceptatie nodig.
Maar door het er te laten zijn krijgt het de ruimte en erkenning.. en dat verdien je gewoon enorm!
Lieve knuffel en sterkte,
Maris
LikeLike
lieve mies
voor jouw ook een heel warme lieve pakkerd
terug
liefs van mij karin
LikeLike
Wat een mooi, maar ook lief gedicht Miezemansje!!!
Ik lees eruit dat je halverwege bent 🙂 En jou kennende is het glas halfvol en niet halfleeg 😉 Altijd weer positief jij hxc3xa9?
Je krijgt van mij een heel dikke knuffel terug omdat ik je heel lief en bijzonder vind!
*knuffffffffffffff*
Ikke
LikeLike
lieve mies
je woorden zo mooi zo lief en warm
ik kom nu naar je toe en reik je de arm
en geef je een wel verdiende knuffel terug
ik hoop eentje die lang zal blijven
nee niet zo een zo vlug
van mij dus voor jouw een heel warme groet
hopelijk doet deze wens van mij je goed
alle liefs toegewenst van mij karin
LikeLike
Mooi en lief geschreven!
*Knuffel* (zo vlak voor twaalven)
Liefs,
Nina
LikeLike
Ach wat lief en warm beschreven…
een virtule knuffel en arm om je heen..
LikeLike